Մենք սկսել ենք բանավոր թվաբանության (թվաբանությունն ուրիշ ի՞նչ կերպ է լինում, Զարինե Պապոյան) խաղի մեր պատրաստությունը… Աիդա Պետրոսյան ու 2-6 տարեկանների դաստիարակներ, եկեք 7 տարեկաններից առաջ ընկնենք, թող թվերի այս
— Հայրիկն ի՞նչ է աշխատում կրթահամալիրում,- Դավիթ Բլեյանն է հարցնում իր մայրիկին, ինքն իրեն… Հետաքրքիր է, չէ՞, ինքն ամենուր է մեր կրթահամալիրում ու ամեն տեղ ինձ հանդիպում է երեխաներով-ուսուցիչներով շրջապատված,
Գեղարվեստի ավագ դպրոցի գունանկարի, անիմացիայի, կոմպոզիցիայի, նախագծման,դերասանի վարպետության արվեստանոցների նորացման-նորոգման աշխատանքներն իմ բացակայությամբ, ինչպես կայքում պատշաճ ներկայացվել էր, ավարտին են մոտեցել. կեցցես, Գեղարվեստ, որ ամբողջական տեսքի ես գալիս… Ինձ բռնացնում
Ումի՞ց եմ լսել, «Թարգմանիր», որ խորհուրդները հենց նրա համար են, որ ոչ ոքի կողմից չեն գործածվում: Ես, իհարկե, համաձայն եմ իմ երկար տարիների բարեկամ Բեռնարդ Շոուի «Եթե մի բան ուզում
Իմ սիրած ծեսն իմ նախաձեռնությամբ երեկ ժամը 10.45 սկսվեց ու 10.50 ավարտվեց Միջին դպրոցի 9-րդ դասարանում, երբ Նունե Մովսիսյանի պարապմունքն էր. իմ ներկայացմամբ՝ ծեսին մասնակիցներս սրտանց ծափահարեցինք Ալբերտ Մինասյանին իր
Ամեն ինչն է կարևոր, բայց ամենակարևորը… արհեստն է: Սա, իհարկե, մեր իրականությունից չէ, այլ սերբական հեքիաթից, որ կարող եք կարդալ մեր կրթահամալիրի Բանգլադեշյան «Արհեստագործ» ամսագրում… Քանի՞ հոգի ունի ամենակարևորի՝ կարևորի այս
– Էս ի՜նչ ծանր շաբաթ էր, երկար տևեց,- Արմինե Աբրահամյանի՝ մայրենիի ուսուցչի բնութագրումն է, որ, կարծեմ, միայն իրենը չէ, անցած շաբաթվա կրթահամալիրային բնորոշումն է՝ օտար մարդկանց բերած լարվածության ազդեցությունը…Մեզ չի՞
Վերջին մեդիաուրբաթ համերգ-ներկայացման հերոսուհին՝ Գեղարվեստի կրտսեր դպրոցի 4-րդ դասարանցի Ռոզա Խաչատրյանը՝ իր տեսանյութով, որոշեց և՛ իմ օրագրի վերնագիրը, և՛ գլխավոր խոսքը: Մարմարյա սրահում ընդհանուր բաց պարապմունք-համերգը (տևողությունը 45-60 րոպե) վարած
Վերադառնալով մեծական աշխարհ՝ ամոթի-խայտառակության վերաբերյալ, բոլոր տեսակի հնչած-չհնչած «չեսամաչում»-ների՝ ազգիս պատիվը խայտառակողների դեմ ողջ գիտակից կյանքում ունեցել եմ Շամխալբեկ հորս «հակաբացիլը». – Մարդ, որ ինքն իրեն չխայտառակի, ուրիշ ոչ ոք անել
Նամակ գրելը ես համարում եմ մի զրույց, իսկ ընկերական ու մտերմիկ զրույցի ժամանակ խոսքեր չես ընտրում և չես աշխատում խոսել տրամաբանորեն ու «խելոք», այլ զրուցում ես անբռնազբոսիկ, ազատ, առանց վախենալու