Մայրաքաղաքի այգիները (կանաչ զանգվածները) բռնել են մի կողմից` սրճարանները` իրենց էստրադայով-մուզիկով, մյուս կողմից՝ մանկական զվարճանքի օբյեկտները՝ իրենց կարուսելներով-պաղպաղակով-դրա նմաններով… Սրանք էլ ունեն իրենց աղմուկը-մուզիկը, իրենց էստրադան… Կա՛մ սա ընթացք է,
Վերնագիրը ստացել եմ՝ ձևափոխելով Քըրք Քրքորյանի հայտնի խոսքը… Իմ խոնարհումը մեր Քըրքին… Միշտ կարելի է ուրիշի փողերն ավելի շռայլ ու հայրենանվեր դարձնելու պահանջներ ներկայացնել, մենք չենք կարող մոռանալ 1991-ից սկսած,
Դավիթ Բլեյանն իմ սենյակային-պալատային մեկուսացման օրվա ընթացքում հրաժարվեց ինձ հետ լինելուց. — Թող ինքը գա մեր սենյակ, մայրիկ… Հենց առողջագետ Արմենը եկավ, Դավթի «ով ես դու» հարցին հասկանալի մի բացատրություն
Երևանում անձրևը շատ կամ անտեղի չի լինում. գարուն է, ու անձրև, ի՞նչ կա նեղվելու: Ուրախացեք կամ ցնծացեք… Ոչինչ, որ այս խոնավությունը ստուգատես եղավ իմ օստեոխոնդրոզային վիճակի համար՝ իր գործն արեց
Իմ ընկեր, ճարտարապետ Համլետ Խաչատրյանը Դավթի ծնունդին մի ճոճանակ է նվիրել կախովի՝ երեք տարի գործածում ենք, տարվա բոլոր օրերին… ա՜յ քեզ որակ ու էսթետիկա… Չգիտեմ, Սուսան Ամուջանյանի կինո-ֆոտոակումբի, մեր Քոլեջի-ավագ
Առավոտյան ես ավելի շուտ էի դուրս եկել իմ հեծանվով: Որոշել էի ճանապարհել Թբիլիսի թիվ 20 դպրոցի ինձ սիրելի դարձած մարդկանց, որոշել էի 8-10-ն առտու, մինչև Սևան մեկնելը լինել նրանց հետ: Այսպիսի
Վեցերորդ օրը Աստված ավարտեց արարման գործերը, յոթերորդ օրը արարման բոլոր գործերից հանգստացավ: Աստված օրհնեց յոթերորդ օրը, սուրբ դարձրեց այն, քանի որ այդ օրը Աստված հանգստացավ արարման իր բոլոր գործերից: Հեղինակային
Մեր ճամբարն ուսումնական՝ բանգլադեշյան հունիսյան ճամբար 2015-ը դարձավ միջազգային՝ սեբաստացիներին միացավ Թբիլիսիի թիվ 20 դպրոցի սովորողներից և ծնողներից կազմված մեծ խումբ: Մեր վրաց այս ընկերները, որոնց հետ կապն արդեն կես տարվա
Շաբաթ, գիշերը 3:30, ես իմ օրն սկսեցի mskh.am-ում, «ԱրտԲզզան» ռադիոյի հետ, երևանյան փողոցներում թափառումով… Ձայնագրիչը որակյալ, թեթև հարմար գործիք է մարդկանց հետ այսպես անմիջական-մտերմիկ զրուցելու, կարդալու, կարդալ տալու… Այս անգամ՝ Չարենց։ Հաճույքով
Ուզեցել եմ ու ստացել՝ թևեր. Տա-թև աղջիկ եմ ուզեցել Տաթևում, վանքի բարձունքում կանգնած, հայացքս՝ դեպի Որոտանի կիրճը, ուրիշ ի՞նչ պիտի ուզենա տղամարդը, որ… չունի… Թևեր… Ուրիշ ի՞նչ պիտի ուզենա մարդը՝