«Ազգ» օրաթերթ, 24 նոյեմբերի, 1992թ. Հասկանալ Բլեյանին Այս օրերին հանրապետական մամուլի էջերում Աշոտ Բլեյանի հասցեին հայհոյանքի հեղեղի մեջ հատկանշական էր, ըստ իս, «Երկիր» թերթի նոյեմբերի 18-իհրապարակումը «Մոռանալ Բլեյանին» վերնագրով: Իհարկե,
«Ազգ», 14 նոյեմբեր, 1992թ. Նույնությամբ հրապարակելով ՀՀ ԳԽ պատգամավոր Աշոտ Բլեյանի այս ինքնառեպորտաժը նոյեմբերի 5-10-ը Բաքու կատարած իր այցի մասին, մեր թերթը մնում է հարազատ իր դավանած գործելաձևին՝ հրապարկել և
Ք. Երևան, 13. 10.1992թ. Ադրբեջանի և Հայաստանի նախագահներին, խորհրդարաններին, կառավարություններին, քաղաքական գործիչներին, մտավորականներին Ղարաբաղյան խնդրի կարգավորումն անվերջ երկարում է։ Հակամարտության կարգավորումր զինական ուժի միջոցով երկուստեք մարդկային և նյութական ահագնացող կորուստներ
Բաց նամակ 08.07.92թ. Հարգելի տիարք, Ադրբեջանի Հանրապետության Լաչինի շրջանի Ղոչազ գյուղի մոտակայքում հուլիսի 29-ին և 30-ին երեսունից ավելի հայաստանցի անմեղ երիտասարդների ողբերգական մահը, Հայաստանի իշխանությունների և անձամբ Ձեր՝ հրապարակավ չարձագանքելն
Հայոց ավանդական դպրոցի նորոգման ծրագիր Ընդունվել է «Հայոց համազգային շարժում»կազմակերպության հիմնադիր համագումարի մասնաժողովի կողմից Մեր իրականության բացահայտ ճգնաժամը հետևանք է նաև կրթության ու մշակույթի գործի անհաջող դրվածքի: Ազգային, պետական, հասարակական
«Հայկազունք» հանդես, մարտ, 1991թ. – Դուք առաջին անգամ եք հանդիպում մեր հանդեսին և թույլ տվեք շնորհավորել Ձեզ փոխքաղաքապետ ընտրվելու առթիվ: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում այն պնդմանը, թե երեխաների առողջության և մարմնակրթության
«Գրքերի աշխարհ», 12 դեկտեմբերի 1990թ. «Արևիկ» հրատարակչությունը լույս ընծայեց «Ո՞րն է մեր ճանապարհը» ժողովածուն, որտեղ տեղ են գտել հանրապետության նշանավոր գործիչների հոդվածները: Առաջաբանը գրել է Աշոտ Բլեյանը: Ներկայացնում ենք քաղվածքներ և
«Ո՞րն է մեր ճանապարհը» ժողովածուի նախաբանը. 1990թ. Իմ պատանի բարեկամներ, Ձեր «դալար բազմությունն ու թրթռան զգացմունքը», ձեր ոգեւորված, սիրահար վերաբերմունքը կյանքին, այս ամենն ինձ բացառիկ թանկ են, ու ես ուզում
Հանրապետության կառավարման կաոուցվածքի կազմում ընդգրկուն կոմիտեների գոյությունը, կոմիտեներ, որոնք իրենց մեջ օրգանապես չեն ներառում ու իրենցում լուծում մի քանի նախարարությունների ֆունկցիաներ, կարծում ենք վնասակար են։ Պետշինի, պետագրոարդի, ժողկրթության կոմիտեի (Խորհրդային
«Գրական թերթ», 20 հուլիսի 1990 թ. «Եղբայր սիրելի, թե որ ուզում ես ուղիղն իմանալ, ճշմարիտն ասեմ, հանաքը մի կողմ դրած, ծիծաղն էլ հետը, մեր բանն այնպես է, որ մենք մեր