Ահա, նրանք եկել և ավերում են ու չե՞ն թողնի էլ ոչինչ՝ ո´չ դրախտը մեր գեհեն, ո´չ հեքիաթը մեր դյութիչ… Այսպիսի հիմար-անօգնական-տանուլ տված-անիմաստ վիճակ ունեցել եմ տարիներ առաջ, երբ ցուցադրվում էին
Սիրում եմ կտուրի թռչուններին, փշրանքները, որ ամեն օր նրանց առաջ եմ լցնում, ու կտուրը… Մեջները մի ապերախտ թռչուն կա. գիտեմ՝ մի օր երկինք կելնի ու ետ չի գա… Ես նրան
Հետևելով Ջ. Ռոդարիին` այսպիսի վերնագիր առաջադրեցի. «Ի՞նչ կլինի, եթե մի քանի ժամով ուշանա իմ օրվա գրի թողարկումը»: Տեխնիկական ոչ մի խնդիր. չի՛ք: Տեսեք` ինչ կատարվեց կիրակի օրվա, այդ մի քանի
Հատված «Վերք Հայաստանի» վեպից<1>Ինչպես մեկ կատաղած վիշապ՝ երկնքիցը թռած, գլխիվեր ճոլոլակ, մեկ տուտը Սևանի հանդարտ ծովումը, մեկ տուտը Արազի քրքրված ղրաղումը, սար ու ձոր կխչոր տալով, քանդելով, տապալելով, քափ ու
Բլեյան Դավիթը նորից Դպրոց պարտեզի իր կուկուներին, Մելինե-Կարինեին կարոտել-հիշել է. նորից կիրակին անցկացրել է բուռն, օրվա վերջում «աստղային» ընկերակցությամբ՝ է´լ Նազենի Հովհաննիսյան, է´լ Սոֆի Մխեյան, է´լ Լիլիթ Բլեյան, Վահե ու
Ի՞նչ չի կարելի անել հիմա. չի կարելի սպասելը գործ, առoրյա դարձնել: Գործե´ք օրը: Մարտի 1-ն անսովոր զգացողությունների խառնուրդ ստացվեց. աշխատանքային օր էր իմ ու մեծ թվով սեբաստացի աշխատողների-սովորողների համար: Այսպիսի
Լիլիթ Բլեյանը գարնան մուտքը հատուկ դարձրեց՝ նվիրելով մեր ընտանիքին «Սպասող մարդու օրագիր» խորագրով իրանական ժամանակակից պոեզիայի անսովոր ժողովածուն… 366 էջ ունեցող այս ժողովածուի յուրաքանչյուր էջ իրանցի բանաստեղծների մի գործն է՝
— Հայրիկ, զատիկը քանի՞ ոտք ունի: — Արի հաշվենք… Մեկ, երկու… Դավիթ Բլեյանի գիշերային թփթփոցին ավելացավ ևս մեկը. Մելինեն իր եղբայր Արմենին ուղեկցում է սանհանգույց… գիշերը՝ 5-ին: Քույր է՝ եղբոր
— Հայրիկ, զատիկը քանի՞ ոտք ունի: — Արի հաշվենք… Մեկ, երկու… «Զատիկն ասել ա. Հենց գամ, արմանաս, Հենց գնամ, զարմանաս: Գալիս է զատիկն ու գնում, և մեր ու մանուկ, արար
Բեկում «Հայ-վրացական հանրակրթական կամուրջներ» նախագծում: Այս հայտարարությունն անում եմ կիրակի օրով` մարտի մեկին, կրթահամալիրի գեղարվեստի դպրոցում, ուր Թբիլիսիի վրացական պետական մանկապարտեզների, դպրոցներից 35 տնօրեն-փոխտնօրեններ, դասվարներ-դաստիարակներ, կրթության գործի կազմակերպիչներ, աննմանՔեթևան Աբեսաձեի և