— Հայրիկ, զատիկը քանի՞ ոտք ունի:
— Արի հաշվենք… Մեկ, երկու…

Դավիթ Բլեյանի գիշերային թփթփոցին ավելացավ ևս մեկը. Մելինեն իր եղբայր Արմենին ուղեկցում է սանհանգույց… գիշերը՝ 5-ին: Քույր է՝ եղբոր նկատմամբ խնամքով: Քրոջ պահած եղբայր է Արմենը, կվերադարձնի: Մի՛ անհանգստացեք, Վահրամ-Ռուզան, մաճը բաց մի՛ թողեք ու ձենձնեք ամենքին… Կա հրաշքը, որ մեզնով է հաստատվում՝ Հարության հրաշքը:

– Դավիթ, որ մեծանաս, ի՞նչ ես դառնալու:
– Ոստիկան:
– Որ ի՞նչ անես…
– Ոստիկանական մեքենա քշեմ. քեզ տանեմ գործի, մայրիկին էլ՝ դասի…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Հասարակությունն առանց քաղաքական հենասյուների, նույն է թե՝ քաղաքացի՝ առանց բարձունքի ձգտումի…

-Ի՞նչ ուտես, Դավիթ… Առաջարկում ենք ամենատարբեր համեղ բաներ, հրաժարվում է. — Չեմ ուտում… յա´… — Բա ի՞նչ ուտես,- համառում է մայրը: — Ի՞նչ ուտեմ, քաք ուտեմ… — Դավիթ ջան, ի՞նչ

Դինոզավրերն այսօր՝ օդում, ջրում, ցամաքում… տիեզերքում…

Դու էլ արի, Նորեկ տարի, Գըլխիս վերից Անցիր — գընա…. Անհետ, անտես Կորչենք, ինչպես Ջոկ հընչյուններ Մի մեծ երգի,– Լոկ հյուլեներ Տիեզերքի: Հովհ. Թումանյան Գևորգ Հակոբյանի հետ, ինչպես մանրակրկիտ-արշավական, հասել էինք Դպրոց-պարտեզ՝ ետևում թողնելով Մայր

Դավիթն ու իր քույրիկ Սոնուլիկը

Դավիթն ու իր քույրիկ Սոնուլիկը (Արևիկը սիրում է շեշտել`այնքան էլ եղբայր չէ, մեր քեռին է) երեկ Դպրոց-պարտեզում խմբային նկարահանումների էին մասնակցում… Հետևեք իմ օրագրին, որ բաց չթողնեք առաջին հեռարձակը: Նորից