Ձեր ժամո՞վ էլ առտու 4-ն է ուղիղ, ձեր պատշգամբի՞ց էլ լուսինն է նույն՝ այսքան կլոր ու լուսերես՝ կախված վերևում, ու Նորքի բարձունքը՝ կայծկլտացող, վեր խոյացած աշտարակով հառնում․․․ Բա ինչպե՞ս եք
Պուրակ, կածան ու համբույր, Քնքուշ խոսքեր ու ստեր: Գ. Մահարի Մահարին իմ սեղանին է. չգիտեմ՝ նոր ուսումնական տարում ինչպես եք վարվելու իմ ազնիվ-տոկուն բարեկամի գրականության հետ… Էս Տերյան-Չարենցի քաշվածի հետ…
Դավիթ Բլեյանի ինքնուրույն լողի առթիվ իմ հրճվանքը «Ի՜նչ մեծ ուրախություն, հինգ տարեկան դարձող Դավթի հասունության-ինքնուրույնության ինչպիսի՜ ցուցանիշ, որպես փաստ. Դավիթը մեծ լողավազանում թողել է բոլոր կապերը, փրկօղակներ-թեւերն ու … լողում է
Այդ մե՛նք ենք երևի այն հարուստը, Որ անցյալի մեր այդ տկլորությամբ հարուստ — Պիտի ժառանգենք մեր դարերի կորուստը, Որ բոլո՜ր տկլորներին սահմանված է վերուստ… Պատմության քառուղիներով, Եղիշե Չարենց, 1933 Վարուժան Ավետիսյանի՝
Երեկ իրիկուն, ուշ իրիկուն, երբ սպառեցի իմ երկօրյա բացակայությամբ գոյացած մեդիակուտակումը, երբ Դավիթ Բլեյանն ու մայրիկ Արմինեն անցան իրենց ամենօրյա ծեսին-մաքառումին, Դավթի քնին, Եղիշե Չարենցի հոբելյանական հրատարակության ընտիր երկերի մատյանի,
Ահավասիկ, հագած ուղևորի զգեստ Եվ ձեքիդ ցուպ առած, և ուսիդ մախաղ- Դու գնում ես դեպի հեռուները վսեմ, Եվ կորովի է ոգիդ, և դեմքդ հանգիստ է, և հայացքդ՝ կապույտ ու խաղաղ։-
Ներսես Շնորհալի, 12-րդ դար Առաւօտ լուսոյ, Արեգակն արդար, Առ իս լոյս ծագեա: Բըղխումն ի Հօրէ, Բըղխեա ի հոգւոյս, Բան քեզ ի հաճոյս: Գանձդ ողորմութեան, Գանձիդ ծածկելոյ Գըտող զիս արա: Դուռն
Նարնջե իմ օրերում Վրնջում է երգն իմ,- -Ի՞նչն է, ի՞նչն է քեզ տանջում, Վերք իմ մտերիմ։ -Շուտով անդարձ կը թռչի Կապույտ թռչունը․․․ Ե՛րգ իմ, երգ իմ դեռ չերգած, Որ վրնջում
Այգեստաննե՜ր մթին, սաղարթավոր ու վեհ, Այգեստաննե՜ր, որոնք կարկամել են, տարվել Բլուրների վրա ու բլուրներն ի վե՜ր․․․ Այգեստաննե՜ր։ Իմ «Ամառ 2016»-ի կառուցումի, նույնն է թե` քանդումի նախագծերով, ահա՝ Մահարու Այգեստաններում իմ
Այգեստաննե՜ր մթին, սաղարթավոր ու վեհ, Այգեստաննե՜ր, որոնք կարկամել են, տարվել Բլուրների վրա ու բլուրներն ի վե՜ր․․․ Այգեստաննե՜ր։