— Ստեփան հորեղբայր, անգլերեն վաթսունին ի՞նչ են ասում… Ստեփանը նշանավոր ծիծաղում է… ժամանակ շահելու համար. տեսնես` ի՞նչ է մտածել Դավիթը… Փորձում է խուսանավել, անցումներ է փնտրում… Դավիթ Բլեյանը պինդ է
Այ, այսպես, ապրելով՝ թափառումով-համերգով-հայրենաճանաչումով շաբաթ օրը մեր եղավ բոլորը մեկում՝ աշխատանք, հանգիստ, իմացում, վայելք, ճամփորդություն, ասել է թե կյանք:
Դավիթ Բլեյանը մեծ պատրաստակաությամբ հավաքեց-մաքրեց իր սիրելի մարզական ներքնակն ու իր սիրելի մորաքրոջ ամուսին Վահրամի միջոցով ուղարկեց Արևմտյան դպրոց՝ իր ուսուցիչ- ընկեր Մարինեին ու ընկերներին հինգ տարեկան… Մարինեն կեցցե, իրեն
Պատմել եմ, չէ՞, Երուսաղեմի Սուրբ Հարության տաճարում համաձանության-ավանդույթի ուժով տնօրինում են Երուսաղեմի հայոց, լատին և հույն պատրիարքարանները։ Հաստատված-հայտնի ժամանակացույցով-կարգով փակվում-բացվում են տաճարի դռները, սահմանափակվում-կարգավորվում հավատացյալների-ուխտավորների հոսքեր-մուտքեր… Մի տաճարում, որտեղ մեծ
Սեբաստացիներ բոլոր տարիքների՝ դասավանդողներ, դաստիարակներ, կազմակերպիչներ, այլ մանկավարժական աշխատողներ, սովորողներ, ծնողներ Այսօր Կենտրոնում կայացավ խորհրդակցություն, որտեղ կրթահամալիրում ինտերնետ կապի որակից ձեր արդարացի դժգոհությունների հիման վրա ձեռք բերվեցին ինտերնետային ցանցի նորացման-արդիականացման աշխատանքի
Եվ Դավիթը Բլեյան, որ ձեր ու իմ աչքի առաջ ժամ առ ժամ է աճում-հասունանում, Երուսաղեմի Սուրբ Երրորդություն տաճարից իջավ Արարատի Ավետյաց երկիր, երեք օրում ՝ 2016-ի հոկտեմբերի 9-ից 11-ը, քանի՜ լուսնային
Մասնակցությամբ Ս. Երրորդություն եկեղեցու հովվի եւ հավատացյալների Սեպտեմբերի 30-հոկտեմբերի 11. 2016թ.
«Անհաղթ» բառը Դավիթ Բլեյանն ընկալեց-ստուգաբանեց որպես առանց հաղթանակի մնացած, հաղթանակ չճաշակած… Իմ այս գիրն ընկալեք որպես ճանապարհին գրվա՞ծ գիր, ճանապարհի՞ց վերադարձողի, թե՞ «գիր ճանապարհի»՝ ճանապարհ գնացողի գիր։ Հորդանան գետը, արդեն
Գիտնակա՞ն էր պետք լինել եզրակացնելու համար, որ մարդու համար հաջող է այն օրը, որում արդարացել են նրա սպասելիքները։ Արդարացա՞ն իմ սպասելիքները ուխտից․․․ իսկ ունեի՞ ես դրանցից։ Այնքա՜ն տարածված-չարչրկված «ուխտդ ի
Հանրային ռադիոյի «Հարթակ» հաղորդաշար։ Հոկտեմբերի 1-ի հաղորդումը։