Երեկ իմ թղթերի մեջ տեսա մի գրառում, որ գիր չեկավ այդպես էլ․․․ Իրիկունը ուշ, որ կարդացի, հիշեցի․․․ Ռափայել Պատկանյանի նշանավոր բանաստեղծության չորս տողը, որ արտագրել էի սոցցանցից՝ Էդգար Էլբակյանի գրառում որպես․․․
– Երգի՜, պապա՜․․․ Աստղիկի առավոտն է․․․ Դավիթն էլ է այդպիսին։ Շուշան-Լիլիթ-Տաթևի երգը հորից է, երաժշտությունը՝ հորից․․․ Հորժամ, առավոտ լուսո, հոր աղջիկներն ու ժառանգը՝ բոլորիս Դավիթ Բլեյանը․․․
Հայաստանյաց Առաքելական Եկեղեցու տոնացույցով Զատկի չորրորդ՝ Կարմիր կիրակին է: 304-ի ընկերներով առողջարարական հաղորդումներն անում ենք մեր տներից։
Օրը սկսեցինք որոշված Դդմաշենի Սուրբ Թադևոս վանքում, հա, վանք՝ գործող, բաց, ուխտավորի համար․․․ Բլեյան դպրոցի հյուսիս-գեղարվեստի սեբաստացիների խումբը պայմանավորված մտավ գյուղը նշանավոր, որի եկեղեցին միայն 7-րդ դարի է, իսկ եկեղեցուց ձգվող գերեզմանները․․․
Կանաչ—կարմիր—կապույտ աշխարհում մեր, բաց—կրկնկակոխ պատուհանից 304-րդ պալատի (այս զովաբեր Բանգլադեշում Գագարին պրոյեկտի Զովաբեր անունով գյուղը չեմ մոռանում) երկրի օրն է, որ «Տիար&Գևորգ քոմփնի»-ի ուղիղ եթերում ներկայանում է որպես սեբաստացի կինո։
Մենք ձեզ խոստացել ենք առողջաբեր 21-22-23 ապրիլ՝ կանաչ—կարմիր—կապույտ աշխարհ։ Առավոտյան առողջատու լուր էր. ահա 8։30-9։00-ի տվյալները՝ միջինացված ընկերության համար․
Իրիկնաչափը 9-10-ի արանքում մեզ հարազատ դարձած բուժաշխատողի մատուցմամբ հայտնվում է բուժգործիքների սանդղակին, այս մութի մեջ այնքան խաղաղ տեղավորվում է, պարուրվում․․․
Շաքարը, ճնշումը, ջերմաստիճանը, սատուրացիան այս օրերին ձեզ ծանոթ հովվերգության մեջ՝ որպես էսկարդ…
Մեզանում հենց այսպես էլ եղավ այսօր։