– Երգի՜, պապա՜․․․
Աստղիկի առավոտն է․․․ Դավիթն էլ է այդպիսին։ Շուշան-Լիլիթ-Տաթևի երգը հորից է, երաժշտությունը՝ հորից․․․ Հորժամ, առավոտ լուսո, հոր աղջիկներն ու ժառանգը՝ բոլորիս Դավիթ Բլեյանը․․․ 

Երեկվա օրը Արսեն Աղաջանյանի պահած խորհուրդն ուներ իր մեջ։ Արսենը՝ անմիջական, ծովի պես զուլալ, ուզեց, որ սեբաստացի մայր դպրոցում իմ աշխատանքային օրը սկսվի որպես մարզական-ֆուտբոլային՝ հայտնի «Ուրարտու» ֆուտբոլային ակումբի սեփականատեր Ջևան Չելոյանցի ու ընկերների այցով․․․ Կարևոր է, որ Ջևանի պես մարդը (ես միշտ կշփոթեմ Ջիվանի փողոցի հասցեն ու ֆուտբոլային մագնատի անունները, ինքը մեծահոգի է՝ կժպտա․․․) իր երիտասարդ, հմայիչ ուղեկցողների մեծ խմբի հետ սեբաստացի գինու բաժակ է բարձրացնում, հաճելիորեն զարմացած է.
– Ես այսքա՜ն լավ ինձ Հայաստանում չեմ զգացել։
Նա երեկ հայտնեց չտեսնված-չլսված նոր ֆուտբոլի դաշտ կառուցելու մասին․․․ Այսուհետ երկու մագնատ՝ ֆուտբոլի և մանկավարժության, Արսեն Աղաջանյանի քավորությամբ, միասին ենք անցնելու մեր ճանապարհը․․․

Իսկ Սիենայի կանաչ թավուտում Հյուսիսի սեբաստացիները կանաչ ծառից, Սարոյանը կասեր, ապրիլի ցոգոլ էին քաղում, որպես հուլիսիսներ․․․ Էս էն ծիրանն է, որ ցոգոլ ժամանակ՝ հիմա պիտի ուտվի, մատղաշ-ջրալի․․․ Կերանք։
Համարձակություն հավաքեց ու մոտեցավ մեզ Ծովինար Բաբայանը՝ փխրուն-նրբագեղ, շիկահեր մի երիտասարդ մայրիկ, 2,5 տարեկան շփոթված Դանիելին գրկած, ծոցում էլ՝ իր նոր աղջնակը․․․
– Պարտեզի համար եմ մոտեցել, տիա՛ր, պիտի ընդունեք․․․ Ճար չունեմ․․․
Դու բոլոր ճարերը գիտես, Ծովինա՛ր, դու փաստն ես մեր նոր օրերի․․․․ Եվ Դանիելն ու իր քույրիկը իրենց պարտեզում են, Սեբաստացի աշխարհում․․․ 

Մազերից քովիդի պիտի ազատվել, հիմա, առավոտ շուտ․․․ Անփոխարինելի վարպետ Իսրայելն ու ես կարոտել ենք իրար։ Լավ է, որ մեր աշխարհում այսպիսի անկյուններ կան սարոյանական։ 

Աշխատանքային երկրորդ օրը իր խորհուրդն ունի, որ պատրաստել է ճանաչված սննդաբան Վարդանուշ Պետրոսյանն իր մասնագետ ընկերների հետ․․․ Նոր սննդակարգով սեբաստացի աշխարհ․․․ 

Այսօրվա չափումները․ 

Քաշը՝ 93 կգ
Մարմնի ջերմաստիճանը՝ 36.0
Զարկերակային ճնշումը՝ 120/80։ 

Երեկ ես օրվա կեսին մեռա՝ քնեցի, հառնեցի… Փրկեցի, փրկվեցի… 

Նոր սննդակարգով իմ օրը՝ թարմ-պայծառ մայիս՝ ստեղծագործական սեբաստացիական հավաքով․․․ 

#2048

 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Սիրո և արարման դրսևորումներ կյանքի, մահից առավել մութ ու խորո՞ւնկ

Հաղթական կամարով կրկին անցա օրեր առաջ, երբ ուսումնասիրում էի Սեբաստիա-Բագրատունյաց փողոցների անցումով-կամրջով-մուտքերով արված կանաչ ձևավորումները՝ լանջերի, բլրակների, պուրակների, ծաղկանոցների տեսքով… Դեպի գերեզմանոց՝ «Եռաբլուր» զինվորական պանթեոն, Արցախի ազատամարտում զոհվածների, առանձին մասնակիցների թաղման

Սովորեցնում ենք վատ դպրոց քանդել, լավ դպրոց սարքել

Դավիթ Բլեյանն ու իր ընկերները՝ արդեն վեց տարեկան, 2016-ի մայիսից, երբ ուսուցիչ Մարինե Մարտիրոսյանը թվով 25 և ավելի հինգ տարեկաններին հավաքեց իր դասարանում, այս՝ հեղինակային գործն են սովորեցնում ընկեր Մարինեին…

Զար-զնգի, խնամքի մանկավարժության իմ Զանգի…

Իմ մանկության Զանգվին՝ քայլարշավին Զանգու-Երևանով, աջ ափից-ձախ անցումներով, հեռուն տանող փլուզված կամուրջներին ու փակվող Գետառին հանդիպմանը այսպիսին պիտի լիներ ինձ հարազատ մարդկանց մեդիարձագանքը նաև՝ հուզիչ-բուռն ու անմիջական, նոր-հին աշխարհ հայտնաբերածի