Իրիկնաչափը 9-10-ի արանքում մեզ հարազատ դարձած բուժաշխատողի մատուցմամբ հայտնվում է բուժգործիքների սանդղակին, այս մութի մեջ այնքան խաղաղ տեղավորվում է, պարուրվում․․․
Լավ է, որ ընկեր—սանիկ—ճամփորդ—հիվանդ Գևորգ Հակոբյանը հետ չի ընկնում, և կողք կողքի հարազատության մի ուրիշ զգացում է պարուրում, ինչպես հիմա։ 125-80 ճնշումով, 97/70 սատուրացիայով, պատկերացնո՞ւմ եք, երրորդ օրն է առանց թթվածնի բաժնի… Ավելորդ ջերմությունը ցնդել է, վաղուց չկա, շաքարն էլ հալվեց, մաշվեց, մնաց 5,6-6-ի արանքում․․․ Սպասում ենք Շուշան Բլեյանին՝ ցերեկը ուկրաինուհի պրոֆեսոր Վիկտորիա Լուկյանեցի հետ պարապմունքին, հատուկ իրիկնային մեր հանգստի համար, օպերային երգերի նոր կատարումով։ Հայտնի, հմայիչ պրոֆեսորն այնքա՜ն ոգևորված է Շուշանի հայրիկին, հոպարիկին ու իր ընկերոջը օգնելու մտքից, այնքա՛ն խանդավառ է Շուշանի օպերային բացված երգեցողությամբ․․․ Ափսոս, արդեն որերորդ օրը չի կարելի եթեր տալ Դանուբի ափից, պայման է, ո՛չ երգը, ո՛չ խոսքը․․․ բացառիկ, միայն հայրիկի և Գևորգ հոպարի համար։ Մի օր, շատ շուտով, մենք այս ամենը ձեզ ցույց կտանք․․․
Այսպիսի խաղաղություն է և տանը։ Արմինեի բժիշկն արտոնել է ազատ շփումը՝ առողջը առողջների հետ, ու Արմինեն էլ տարածում է նրա կարճ բանաձևը. «Սովորականից ավելի մեծ ակտիվություն, քայլք, վազք մաքուր օդում. առո՛ղջ եղեք»։
Այսքանից հետո կեսգիշերից մինչև առավոտվա 7-ի քունն իմ երաշխավորված է․․․ Ո՛վ էր տեսել նման նիրվանա․․․
Բարի գիշեր, հարազատներ բոլոր կարգի։ Ուզում ենք քնել․․․
#2043