Սպասելի էր, որ քանդակագործության, ճարտարապետության և շրջակա միջավայրի փառատոնի համակարգող, մասնակից Մասիմո և Քրիստոֆեր Լիպիների հրաժեշտը պիտի հուզիչ լիներ, բայց որ այսպե՜ս…
Չորս քանդակ թողեց մեր ճարտարապետ փեսացու Քրիստոֆերը, որը կրթահամալիրի Հյուսիսի—Գեղարվեստի Սիենայի* պուրակի ճարտարապետն է։
Իսկ Մասիմոն «սպառնաց» ամեն օր հաղորդագրություններ ուղարկել մեզ ամենամյա—շարունակական փառատոնի համար։
* Սիենա՝ քաղաք Իտալիայում, Մասիմո, Քրիստոֆեր Լիպիների հայրենի քաղաքը
Աշտարակն ու լուսինը, ավելին՝ հեռուստաաշտարակն ու կիսալուսինը, թե՞ կիսալուսնով աշտարակը, որ ես տեսնում եմ հիմա լուսաբացով Շուշոյի սենյակից-մեր պատշգամբից, ռոդարիական բինո՞մ է հունիսի 1-ով երեխաներին նվիրված ռոդարի-պատմության համար, թե՞ վախտը
Երբ բոլորը քնած են, Դավիթը, մայրիկը քնած են, Աստղիկն ու հայրիկն են արթուն․․․
— Անծանոթ ճանապարհն է հետաքրքիր… ,- կրկնում էր Դավիթ Բլեյանը՝ Արագածի հարավային գագաթը նվաճելու ողջ ճանապարհին, երբ մենք ուզում էին, անվտանգությունից ելնելով, իրեն շեղել հալոցքից փրկված ձյան շերտին մոտենալուց։ Արագածի