Ուրախ չէ, որ տոնածառը Հանրապետության, գլխավորի կարգավիճակով դառնում է դեկտեմբերյան հանրային ամենաքննարկվող հարցը, այնպես, որ Երևանի ավագանու արտահերթ նիստում քաղաքապետը ներկայացնում է կատարված ծախսերը մաս առ մաս՝ լույսեր, ճյուղեր, զարդեր, տեղադրում․․․ Ինքնահաստատման միջոցի վերածվեց, այս ամեա-ամենա-ամենան, քաղաքապետի ու նրան առաջադրած-ընտրած-աչքի լույսի պես պահպանող դաշինքի համակիրների կողմից․․․
Եթե իրավիճակ է փոխվել, ինչո՞ւ էր պետք Հանրապետության հրապարակին ծանրաբեռված տրանսպորտային հանգույցը՝ Տիգրան Մեծ, Վազգեն Սարգսյան, Հանրապետության, Աբովյան, Ամիրյան, Նալբանդյան, Մելիք-Ադամյան տրանսպորտահոսքերով, այսպիսի հանրային ուշադրության, տարատարիք մարդկային հոսքերով, խմբերով, բազմահազարանոց հավաքներով, ծառայություններով․․․ Ես այսպիսի գերկենտրոնացումից չդժգոհող վարորդ-ոստիկան-ծառայող չգտա․․․ Եվ սա՝ համարյա մեկ ամիս․․․
Կրթահամալիրի ամանորյա ուրախության դիմանկարները՝Դիանա Գևորգյանի։
Իսկ ի՞նչ են շահում երևանցիները․ ինչո՞ւ չէր կարելի օգտագործել-խթանել ինքնակազմակերպումը, նախաձեռնողականությունը և ապակենտրոնացնել առավելագույն չափով տոնը-ուրախությունը-տոնակատարությունը տարածելով քաղաքով մեկ, ունենալով լույսերի-ձայների-ղողանջների-տոնական ազդեցությունների մեջ կորած մի քանի տասնյակ ամանորի-սուրբծննդյան հարթակներ՝ Շառլ Ազնավուրի հրապարակ, Ազատության հրապարակ, Երիտասարդական մետրոյով Կոնսերվատորիայի այգի, Կասկադ, Հյուսիսային ու գլխավոր պողոտաներ, Ազգային ժողովի այգի… Այդպես էլ չեմ հաշտվում, որ Նոր Տարին՝ իր բերած հեքիաթով-կերպարանափոխումով, գույներով-ղողանջներով-ուրախություններով շրջանցում է երևանյան այգիները… Մտածել եմ միշտ Կոմայգի-Անգլիական այգու, Օղակաձևի որևէ հատվածի, Մանկական երկաթուղու Ամանոր-Սուրբ Ծնդյան հրաշքի կազմակերպիչը դառնալ… Կրթահամալիրի գեղարվեստի՝ տեխոլոգիայի, ստեղծականության համերգ-ներկայացում-ցուցադրության կազմակերպումը, որպես Ամանոր ու Սուրբ Ծնունդ այս այգիներից մեկում… միայն պատվիրի՛ր, քաղաք… խրախուսի՛ր․․․
Կարելի է ծախսել ավելին, քան մի ծառի, մի հրապարակի տոնածառային շրջանի վրա, բայց մոտենալ մարդուն, բնակավայրին՝ ասպարեզ բացելով քայլքի, զբոսանքի, համայնքային ինքնաբուխ ուրախությունների-հավաքների համար, ինքնագործունեության հարթակները դարձնելով երևանցիների ու հյուրերի սիրո-համերաշխության դրսևորումների համար․․․
Ես սկսում եմ այդպիսի մի շրջայց քաղաքով, Դավիթ Բլեյանի հետ, ամենաբարի, ինքնաբուխ տոնականության ամենափոքր համերգ-ձևավորումները տեսնելու-ներկայացնելու, իմ ուրախությունը-բացահայտումները իմ բլոգով-պատումով փոխանցելու համար։ Ուզում եմ սրանով, այսպիսով հրաժեշտ տանք Հանրապետության գլխավոր տոնածառին ու հրապարակին։ Հանրապետությունը հագցնել պարզապես- հասարակ՝ տոնական տրամադրություն փոխանցելով հրապարակային առօրյային՝ իր տրանսպորտով, մարդկանցով ու հաստատություններով․․․ Ես ուզում եմ ոչ թե հոգս ավելացնել ու հոգոց, այլ՝ Ամանորի, Սուրբ Ծնունդի ուրախություն։
Տոնական «ասիլիկ-վասիլիկներ»-ի պատրաստում։ Լուսանկարները՝ Լուսինե Փաշայանի։
Դավիթը Բլեյան, իր սենյակում սեփական տոնածառն է դրել․ հյուրասենյակի մեծ տոնածառից խաղալիքներ է թռցնում ու կախում իր ծառին, գուրգուրում է իր ծառը, ձեռքս բռում, ցուցադրում։ Ձմեռ պապը, որին անվերապահ հավատում-սպասում է, նվերը կդնի ի՛ր ծառի տակ․․․
— Որ երկուսը բերի, ոչինչ, թող մեկն էլ ձեր ծառի տակ թողնի․․․
Համաձայն չէ, որ Աստղիկի սենյակում էլ նոր ծառ դրվի․․․
— Կբերենք, կպտտացնենք, երկուսն էլ իրենն է․․․
Կրթահամալիրում իր դպրոցի տոնը՝ դեկտեմբերի 21-ի, ո՜նց է հավանել․․․
Հավանել են Լիլիթ Բլեյանն ու Վահեն, Սոնան. ընտանիքով են մասնակցել, բոլոր դպրոցների ծնողները, սովորողները, ում հանդիպեցի․․․ Ձիով-ձյունանուշով կրթահամալիրի Բանգլադեշում անշտապ-տիրական շրջող, բոլորին խաղաղ, ձեռքի թափահարումով շնորհավորանքներ փոխանցող Ձմեռ պապը կհիշվի մինչև մյուս տարի․․․
Չի մոռացվի և Մարմարյա սրահում ուրբաթ-ամանորի համերգը՝ Միջին դպրոցի կազմակերպած․․․ Դեկտեմբերի 20-ի՝ Ազգային պատկերասրահում Գեղարվեստը կրթահամալիրում համերգ ներկայացումը․․․
Իսկ առջևում դեռ ընտանեկան տոներն են, դեկտեմբերի 28-ի ուրախությունը սեբաստացիական Ագարակում, Ագարակում և Արատեսում Սուրբ Ծննդյան խորհուրդները․․․ 2019-ի ծնունդների, ուսումնական նախաձեռնությունների-նախագծերի ավետիսներով․․․
Աստղիկն ու մայրիկը՝ Աշոտ Բլեյանի օբյեկտիվից։
Ֆոտոխմբագիր՝ Արմինե Թոփչյան
#1532