Իմ օրացույցում հունիսի 2-ն անփոփոխ բովանդակություն-կարևորում ունի. իմ առաջնեկի՝ Լիլիթ Բլեյանի ծննդյան օրն է: Դե՛, շնորհավորեք ինձ: Լիլիթն ինձ հայր դարձրեց, Լիլիթն ինձ հասունություն փոխանցեց. ես ո՞վ էի մինչև Լիլիթը… Լիլիթն ինձ հիացմունք փոխանցեց, սրտանց, որ և՛ Տաթևի ծնունդն էր սպասված՝ Լիլիթի նման աղջիկ թող էլի լինի, որքան էլ Տաթոն անզուգական է… և՛ Շուշան աղջիկն էր սպասված… Լիլիթն իսկական ավագ եղավ բոլորիս համար, նաև, վստահ եմ, մայրիկ Կարինեի, իր քույրիկների համար… Հաստատունություն-լրջություն փոխանցեց, որքան էլ ինքը խորքում ամենաթեթևն է իր հայացքով, իմ ճանաչած բոլոր մարդկանց մեջ ամենառոդարիականը… Լիլիթի համար ես ամեն անգամ, ամեն հունիսի 2-ին Կարինե Ջանոյանին ասում եմ՝ շնորհակալ եմ, ու կեցցե՛ս…