Ձյուն բերելն ի՜նչ խնդիր էր. տեսա՞ք՝ ինչ տպավորիչ լուծում ստացավ Հայաստանով մեկ, Երևանում, Բանգլադեշում… Իսկ մշտապես ճերմակ-փափուկ-ձգող ծածկոցի պահպանումն առանց ցրտի ո՞նց լինի… Հա, բայց այսպիսի՜ ցուրտ… մեռա՞նք, թե՞ ուխ, ինչ հավեսին ցուրտ ա: Հայերը, հայտնի բան է, մրսկան-փնթփնթան տեսակ են, փոխանակ այս օրերին ապրեն թեկուզ կարճատև ձմեռային խաղերով-զբոսանքներով-նախագծերով՝ հեքիաթային… սահնակ-դահուկ, ձմեռային ճամփորդություններ-վերելքներով, ձնագնդիների-ձնե մարդկանց-ձմեռային պալատների պատրաստումով… Ինչպես մեր ձյունանուշիկ Անի Հովհաննիսյանը՝ իր ձեռագործ-սառցագործ սեբաստացիների խմբով այս օրերին օպերայի հրապարակում HD ստուդիայի տնօրեն Կարեն Խաչատրյանի և սեբաստացի շրջանավարտ Դավիթ Այվազյանի նախաձեռնությամբ անցկացվող ձնե քանդակների փառատոնին... Ի՜նչ Անի է իրական: Երևանին, Բանգլադեշին պակասում են, ձյան պես, այսպիսի ձմեռային նախագծերը… Մենք մեր խոսքը կասենք հունվարի 13-ին՝ հին ու նոր տարվա արանքում…
Հեքիաթային 1-ին դասարանցիները Հարավային դպրոցում։
Լուսանկարները` Բաբուջյան Կարինեի ֆեյսբուքյան էջից։
Դու ես ձյունը-ցուրտը բերել՝ դու էլ կոտրի, Տիա՛ր։ Լսեցի։ Ինձ ոչինչ չէր մնում, քան մի խումբ ցրտասեր հեծանվորդների հետ երեկվա մեր հեծանվարշավով կոտրել-մի քանի աստիճան իջեցնել ցուրտը՝ Երևանով-Բանգլադեշով մեկ: Վերջ, այսօրվանից սկսած՝ չեք մրսի ո՛չ տներում, ո՛չ դրսում՝ պայմանով, որ այս օրերի ուսումնական ձմեռային հեքիաթ-նախագծերով կընդգրկեք ոչ միայն թատրոն-թանգարանները, այլև երևանյան բլուրները, պուրակները, մոտակա դաշտերը ձյունառատ: Իսկ դեկտեմբերի 26-30-ը առցանց աշխատանքից, ուսումնական տարվա առաջին շրջանի՝ սեպտեմբեր-դեկտեմբերի աշխատանքների ամփոփումից, հունվարի 9-31-ի անհատական պլանների, նախագծային-ստուգատեսային աշխատանքներին պատրաստվելուց զատ՝ ամանորյա ընտանեկան նախագծեր կիրականացվեն ընտանիքներով, ընկերներով, դասարաններով ու այլ խմբերով՝ մեկօրյա, մի քանի ժամյա ճամփորդությունների, արշավների, քայլքերի, այդ թվում և հեծանվային երթի տեսքով… Թե չէ՝ էնպիսի մի ձնհա՜լ կապեմ, որ քշի-տանի մրսկաններիդ, ծույլերիդ-փնթփնթաններիդ անբան-անգործներիդ (գնահատման ծառայության գնահատականն է)։ Անկասկած ճիշտ էինք մենք մեր որոշման մեջ՝ սեբաստացիական-ձմեռային, Վարդով, Միքայելով, Տաթևով Համբարյան, Քրիստինեով Հարությունյան, Անդրանիկով Մարգարյան, Հասմիկով Պողոսյան ու ինձնով (դարձանք հրաշալի յոթնյակ), որ հեծանվով, Թոփչյան Արմինեի պրեզենտացիայով Մայր դպրոցից անցնենք կառուցվող կրկես ընկած ճամփան՝ Հիլթոն հյուրանոցում մասնակցելու Սիրողական հեծանվասպորտի և հեծանվային զբոսաշրջության ֆեդերացիայի համաժողովին, «Հեծանիվը՝ որպես հանրակրթական գործիք նախաձեռնության» համար սահմանված մրցանակը հանդիսավոր ստանալու… Հալա՜լ է, սեբաստացիներ, 2016-ի ձեր համերաշխ, մոբիլ ու ստեղծական աշխատանքին. մի՜շտ հեծանվի վրա… Մեր մասնակցությունը համաժողովին աջակցության մի ձև է հեծանվասպորտի և հեծանվարշավի զարգացմանը… Ինչո՞ւ հավաք հյուրանոցում, ինչո՞ւ ոչ հեծանվարշավի ձևով, ինչպես մենք արեցինք. սա գլխավոր մտորումն էր, որ պարտադրեցինք մեր 2016-ի աշխատանքով, օրինակով, հավատարմությամբ՝ մեր այլընտրանքային կյանքին… Կազմակերպիչները հայտարարեցին, որ ալամ աշխարհի հեծանվորդ-արշավականների հաջորդ հավաքը կրթահամալիրն է կազմակերպելու… Այնպե՜ս կազմակերպենք, որ հեծանվարշավորդները խցանեն փողոցները, ինչպես մեր անցած ճանապարհները՝ մեքենաները… Իսկ ձմեռային Զանգուն Սեյրան բարձունքից՝ իսկակա՜ն հեքիաթ… Ամառ-ձմեռ բաժանումը թույլերի գոյատևման համար է…
Գրիգոր Նարեկացի. «Արդ, քանզի սկսեցի խոսել Քեզ հետ» գրական-թատերական կոմպոզիցիա.կթահամալիրի թատրոնի լաբորատորիա:
Լուսանկարները՝ Արմինե Թոփչյանի:
Ես հաստատակամ-հետևողական փորձում եմ հանրային-հասարակական մեծացող ուշադրությունն իմ, կրթահամալիրի նկատմամբ, որն արտահայտվում է նաև տարբեր հավաք-միջոցառումներին իմ ներկա գտնվելու-խոսք ասելու հրավերներով՝ ավելի ու ավելի կոնկրետ-պահանջկոտ, վերածել «բան ենք ասում»-ի հարթակի. արհեստական, ներկա որպես հարսանիքի ցարական գեներա՞լ՝ երբե՛ք…
Ես գործիչ եմ ու գործում եմ իմ երկիրը՝ 2017-ի հրաշալիքներով, իհարկե… Մեր աշխարհքի արևելքում, օրինակ, ես Նառա Նիկողոսյանի հետ ճշտում էի նոր տարում կառուցվելիք յոթ հրաշալիքներից երրորդը… Նառան հիմնավորում է Արևելյան դպրոց-պարտեզի ծածկած լողավազանի կառուցումը, որի նախագիծը ծնունդ առավ 2016-ին: Բան չունեմ ասելու, բայց բան ունեմ անելու և կանեմ՝ որպես Տիարի աջակցություն… Սկսե՛ք-շարունակե՛ք… Միանանք։
Հա, ես տարեմուտի այս օրերին շարունակելու եմ երեկվա իմ սկսած կոնկրետն ու կենդանին, ի հեճուկս արհեստական-բովանդակազուրկի, երբ խոսքը վերաբերում է մեր սովորողին, ուսուցչին, նրանց մոբիլ-ստեղծական-համերաշխ հունվարյան ուսումնական շրջանի կազմակերպմանը… Օրինակներով խոսե՞նք: Խոսենք: Երեկ մանկավարժական լաբորատորիայում, հայտարարված օրակարգով մասնագիտական ժողովից հետո մենք մի խմբով շարունակեցինք քննարկումը՝ սեղանին ունենալով 2017-ի հունվարյան գիտագործնական հավաքի կազմակերպումը… Ինչպե՞ս անենք, որ այն դառնա ամեն մի դպրոցինը, խմբինը, ուսուցչինը, սովորողինը… Գտանք…
Սովորող-4-րդ և սովորեցնող-8-րդ դասարանցիների համագործակցային նախագիծ։
Հարավային դպրոց-պարտեզ։
Դավիթ Բլեյանի և Մոսկվայից վերադարձած իր Ղազարյան Սերժ եղբոր երեկվա հանդիպման հուզմունքը շփոթեցրեց-հիացրեց ինձ, Էդիտային, Սուսանին ու Նազենի կրտսերին… Գոռին՝ Սերժի կրտսեր եղբորը… Դե, Նազենի աստղը, ինչպես միշտ աստղային չափումներով-գործերով-ուշացավ. կորցրե՞ց… Չնայած, ընդունված է, որ աստղերը միշտ շահում են, հակառակ դեպքում ինչո՜ւ են մարդիկ նրանց հետևում-ձգվում… Դավիթը Սերժից նոր-սև-շքեղ ավտո ստացավ… Գրկեց-սիրեց, բաց չթողեց… Բայց մեր գիշերաշրջիկը ճիշտ նույն ժամին անցավ լուսնոտի իր ճամփեն, ինչպես ես՝ իմ այս գիր-ժամադրության: Ճշտապահ ենք՝ լուսնոտներով, որ բնակվում ենք հայտնի Չայկովսկի 30 հասցեում…
Ֆոտոխմբագիր՝ Հասմիկ Պողոսյան
# 872