Հիշեցնեմ, որ մենք ամենաերիտասարդ մանկավարժական հավաքանին ենք Հայաստանում, երբ աշխատողների 60%-ի տարիքը չի գերազանցում 40-ը։ Լավ է, որ սկսել ենք շատ քայլել, շատ ճամփորդել, մարզական հագնվել։ Կրթահամալիրի մանկավարժական աշխատողը ֆիզկուլտուրայով պիտի զբաղվի ոչ որպես միջոցառում-իրադարձություն, ինչը որ երեկ տեղի ունեցավ: Սրանով կարող են ուրախանալ, ներկայանալ այլք, բայց ոչ մենք: Խոսքը և՛ սեբաստացի սովորողի, և՛ մանկավարժական աշխատողի վարք ձևավորող, առողջապահական խնդիրներ լուծող, առօրյայի մաս կազմող մարզական անվճար պարապմունքների մասին է: Ցավոք, մենք այսպիսի համակարգ չունենք, բայց ի պատիվ մեզ, ունենք մարզաառողջարարական զարգացող նյութական միջավայր: Ամիսը մեկ անգամ, որպես միասնական սեմինար անցկացվող մարզական պարապմունքները, առանց շախմատ-շաշկիի, իհարկե, ես կարևորում եմ: Դա պիտի շատ արագ ձևի բերել: Դա ինձ համար ստուգատեսի նշանակություն ունեն: Համարեք, որ ես սկսեցի հեռանկարային խոսակություն:
Առնոլդ Բլեյանի հետ հեծանվի գնում ենք իրականացնում. աշխատանքի առաջիկայում գալու-գնալու եմ հեծանիվով։ Ողջունում եմ քաղաքի օրվա առիթով Մատենադարանից մինչեւ Էրեբունի թանգարան հեծանվուղու բացումը և հոկտեմբերի 14-ին նշանակում եմ մեր առաջին հեծանվահրապարակի բացումը Դպրոց-պարտեզում։ Պատրաստվեք։