Մետրո շատ ենք սիրում՝ ես էլ, Դավիթ Բլեյանն էլ, որ մոտենում, ավելի է մոտենում չորս տարեկանին՝ ավելի ու ավելի հեռանալով 3 տարեկանից.
– Ամեն օր մոտենում եմ, ամեն օր հեռանո՞ւմ,- հարցնում է Դավիթը հերթական մեր խոսակցությունից հետո, թե ինքը քանի տարեկան է, քանի ամսական, քանի օրական ու երբ կդառնա կլոր 4 տարեկան…

– Դավիթ, փոքրերը պիտի լսեն մեծերին՝ հայրիկին, մայրիկին…- ուսուցանում է համառորեն Արմինե մայրիկը:
Դավիթը, որ խաղում է, առանց խաղից կտրվելու.
– Որ չեն լսում, ի՞նչ է լինում…
Արմինեն, շփոթված, պատասխան չունի…
– Որ չլսեմ, անցած անգամվա նման կլինի՞… Անցած անգամ ի՞նչ եղավ, ասա՝ իմանամ, մայրիկ…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ինքնուրույն սկսենք սովորել, որ չհոգնի ընկեր Մարինեն…

Վերջացնենք: Ապրված է վաթսուն տարի: Ստեղծված է մի համեստ գրականություն: Եթե հաշվենք, որ գիտակցական կյանքն սկսվում է յոթ տարեկանից, այդ յոթ տարիներին ավելացնելով գաղթի, փողոցի, որբանոցների յոթ տարիները, և այս

Մուլտիկ կարելի է նայել, միայն ծխել չի կարելի

«Եվ ընդհանրապես, կարծում եմ՝ մենք կրթական քաղաքականության մեջ շեշտադրում փոխելու խնդիր ունենք. ոչ թե ի՞նչ ես պատրաստվում անել, այլ ցույց տուր խնդրեմ՝ ինչ ես արել»: Սա Նունե Մովսիսյանի ամենաթարմ «Դպիրի»-ի

Եվ այն Տիար երեխան, որ գեշ երազից ճչում է անձայն…

Ասում են, որ 2016-ի ամառն ամենաշոգը կլինի պատմության մեջ: Հենց նոր կարդացի, որ գլոբալ տաքացումն արդեն տասը տարի անց Երկրի վրա կարող է սով առաջացնել: Մինչև 2031թ. Աֆրիկայում եգիպտացորեն կարող է