Երևանյան մետրոն էլ իր այս տեսքով կարծես ցուցադրական ուսումնական վարժասարք լինի… 1981թ. գործարկման պահից այսքան տարի՝ անշարժ-ավարտուն… Այսպես էլ ապրում ենք…

Ես խուսափում եմ «Զորավար Անդրանիկ» կայարանից, որքան էլ այն հարմար է թվում ինձ ու Դավթին. ստորգետնյա անցումով, Օղակաձև այգով՝ ոտի, հեծանվի (նաև մանկական) ճանապարհի մի կանգառի վրա է մեր շենքը, այգուց էլ՝ մի վերգետնյա մեզ սիրելի անկյուն-անցում, ու Սպենդիարյանի անվան երաժշտական դպրոցի մտերմիկ հրապարակում եմ… Բայց մենք, որպես կանոն, բաց ենք թողնում «Զորավար»-ի կայարանն ու իջնում Հանրապետության հրապարակի անբարեկարգ, այդպես էլ անշարժորեն բարձիթողի կայարանում… Ինչո՞ւ… երբ դեռ պիտի անցնենք Վերնիսաժի տարածքով…
«Զորավար Անդրանիկ» մետրոյից դուրս ես գալիս ու տոնավաճառով-տոնավաճառ դարձած անցումով (իմ շունչը կտրվում է, ես արագացնում եմ դուրս գալը) ու հայտնվում… Զորավար Անդրանիկի արձանացած հայացքում ու պաշտպանության տարածքում տեղավորված Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու մերձակա… տոնավաճառում, որ սկսվում է «Լուսնի այգի» կոչվողից (Գրիբոյեդովի արձանն էլ մեջը) մինչև Վարդան Մամիկոնյանի արձան-հրապարակը ներառյալ… Այս ցաքուցրիվ, այլանդակ աղմուկով, որ երաժշտություն է կոչվում, ղռղռան փող փախցնողներով, որ կարուսել, «զվարճանքի» այլ միջոցներ, սրճարաններ են կոչվում, ամբողջության մեջ անճաշակ-անխնամ՝ անկիրթ հակամանկական-հակաքաղաքային տարածքը փրկել է պետք, վերադարձնել… այո՛, մանուկներին, նրանց ընտանիքներին… Հանրայնացման մասին է խոսքը։

Հսկա, եզակի լճակը թելադրում է մանկական (ընտանեկան) լողափի հնարավորությունը… Պատկերացրի՞ք, ընտանեկան հանգստի գոտի՝  բաց, պարզ, մարզական խաղահրապարակներով, կանաչ գոտիներով բաժանված ամենատարբեր՝ հեծանվային-անվային-չմուշկային, ավազային վոլեյբոլի-բասկետբոլի-ֆուտբոլի դաշտերով… լճով-լողափով՝ բնական կենդանի մարդու աշխույժով… Իսկական երևանյան ծովափ… որ կարող է գործել մայիսից-հոկտեմբեր, իսկ մարտից մինչև նոյեմբեր՝ որպես մարզադաշտ-զբոսատեղի՝ Օղակաձև այգուն կապող ճեմուղի-անցումով… Չես ուզում՝ անցիր Օղակաձև այգու հաջորդ գոտի, որ սկսվում է արդեն Վարդանանց փողոցից… տարածվում մինչև Թումանյան փողոց, Խանջյան և Ալեք Մանուկյան փողոցների միջև… Այս երկրորդ գոտուն դեռ կվերադառնանք, հետևեք իմ օրագրին. գոտի-գոտի ներկայացնելու եմ Երևանի՝ խորհրդային շրջանի ժառանգություն Օղակաձև այգու հանրայնացման իմ ծրագիրը։ Թեման նոր չէ իմ օրագրում. ինչպե՞ս նոր լինի, եթե ոչ միայն լուծում չի ստանում, այլև ավելի ու ավելի օտարվում է, այլանդակվում Օղակաձևը։