Դիմում է առավոտ կիրակիով ինքնուրույն ու շուտ արթնացած Դավիթ Բլեյանը, ով առանձնացել է իր մեքենաներով, կտրվել ամենքիցս ու ամենից՝ իր մեքենաները նորոգելու կարևորությամբ.
– Ես վարպետ եմ, ինձ մի՛ խանգարեք, ձեր ժամանակն ու հավեսը չունեմ. պիտի մեքենաներս նորոգեմ. հո էսպես չի՞ մնալու…

Լավ է՝ շուտով եկավ հորեղբայր Ստեփանը, ով իսկական վարպետության օր՝ բաց գործնական պարապմունք անցկացրեց մեր բնակարանում. այնքա՜ն վարպետի անելիք էր կուտակվել։ Հորեղբայր եմ ասել, հալալ է… Ես քո ժամանակն ու հավեսն ունեմ, իհարկե, Դավի՛թ տղա, ունեմ միշտ, բայց իմ իմ աշխատանքը միայն հայրությունը չէ, և հարկ է կատարել բարեխիղճ:  Թբիլիսիի հանրային դպրոցների 41 հոգանոց խմբի՝ մեր կրթական ծրագրով վերապատրաստման եկածների 2-րդ օրն է, ու օրվա ծրագրով ժամը 10.00-ին սկսվում է ընդհանուր պարապմունքը: Եվ հարկ է, որ ես մասնակցեմ պարապմունքին. ոտքով չես հասնի, ավտոն խորթ է հնչում՝ արխայիկ է, ես նստում եմ մեր բնակելի շենքի իմ հեծանվակայանատեղիում ինձ ամեն պահ սպասող հեծանիվը ու Դավիթ Բլեյանի, Արմինեի պատշգամբից ինձ նայող հայացքի ներքո պոկվում… Խանջյան փողոցով, Կոմայգով, Գինու կոմբինատով, Հաղթանակի կամրջով… երեկվա իմ նկարագրած ճանապարհով համարյա անշտապ-անդադար հասնում եմ Բանգլադեշ, Դպրոց-պարտեզ՝ 45 րոպում… Վիկտորյա Բալավաձեին, Հռիփսիմե Առաքելյանին ու Տաթև Բլեյանին մեծ բավականություն պարգևելով…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Իմ կրտսեր եղբայր Կարենն ու Անին

Շաբաթվա վերջում, այո, հարսանիքի գնացինք`Տաթև, Աննա, Առնոլդ, Արթուր և էլի շարք Բլեյաններ, Էդիտա, Սուսան ու էլի շարք զարմանալիորեն այլ ազգականներով, էլի Բլեյանների հետ պիտի ներկա գտնվեինք իմ Նեկտար քրոջ՝ բոլորի

Իմ մանկությունն անցել է հեծանիվների վրա

Լինում է այսպես. գիշերը 3-ին արթնանում ես, քունդ առել ես… բայց պատմելդ-գրելդ չի գալիս… Ռեժիմը՝ ռեժիմ, բայց ամեն օրվա գիրը զոռի բան չէ, թոկ չէ՝  վիզդ գցած… Սկսում եմ համակարգչային

Բարի կիրակի եղավ

Իսկ ես մաքրվեցի-խաղաղվեցի. լավ էր, որ իմ քույրիկներ Նազենիների՝ աստղ ու կրտսեր, Սուսան և Էդիտ Հովհաննիսյանների հետ մեր Նեկտարենց հյուր եղա: Որքա՜ն կարևոր ժամանակ անցկացրի Դավթի հետ տիկին Ֆրիդայի՝ Տիգրան