Արևիկ Տատինցյանը, իմ միջնեկ թոռնուհին, պարգև դարձավ՝ իր օրն անցկացնելով մեզ հետ, մեր տանը, Դավթի ու Արմինեի հետ… դեռ մի կտոր էլ ինձ բաժին հասավ… «Լավագույն պապիկին աշխարհի» տուփով ինձ շոկոլադ է բերել: Իմացավ, որ ես հուզվեցի… Հիացանք Արևիկով, կեցցե՛ս, Տաթև Բլեյան, Արևի-մայրիկ… էլի բեր… Մենք որ մեր մորից նեղանում էինք, հորս բողոքում, ասում էր՝ շան տղա, որ ինքը չլիներ, ձեզ որտեղի՞ց  բերեի… Սիբիրի աքսորի՞ց: Մենք՝ 6-ից չորսս, ծնվել ենք Սիբիրյան աքսորից՝ 1944թ-ից հետո. Գագիկը՝ 1947-ին, Էմման՝ 1950-ին, Ստեփանը՝ 1953-ին, ես՝ 1955-ին:

Այսօր ինձ համար երախտագիտության մշտական օր է. Կարինե Ջանոյանի ծննդյան օրն է… Շուշանն ընդհատեց իր ուսումնական պարապմունքը՝ մեկ օրով վերադարձավ Գյումրիից: Իհարկե: Իմ աղջիկներն արժանի մայր ունեն, իրենք՝ միշտ պարտական,  միշտ խնամակալ…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

«Հակաբացիլ Կոմիտաս» նախագծի ընտանեկան փուլի մեկնարկի օրը

Աշոտ Տիգրանյանը չլիներ, երևի չկարդայի «Новое время»-ի 2015 թ. մարտի 26-ի համարը, չէի իմանա, որ ռուս բանաստեղծ Օսիպ Մանդելշտամը 1930-ի գարնանը մեկ ամիս տևող գործուղումով եղել է Հայաստանում… “Я в себе

Սևանի ավազանում, Նոր Բայազետ-Գավառում

Հաստատ է իմ, մերոնց, Բլեենց ճակատագրում մի բան՝ 1829-ին սուլթանական Թուրքիայի Բայազետ գավառից Բլե իշխանը՝ մեր նահապետը, իր քոչով, այդ թվում՝ իր որդի Պետրոս հզոր իշխանով, բռնեց մեկ տարի արդեն

Սա էլ հեծանվորդի կյանքի ուղեկից է

Տան ճանապարհը դիմադրելու աստիճանի քամոտ էր, այսպիսի «ընդունելության» չէի հանդիպել. փորձառու հեծանվորդ զույգի հանդիպեցի, որ նույնպես զարմացած էր քամու ուժգնությունից… Սա էլ հեծանվորդի կյանքի ուղեկից է… Երբ տուն հասա, նոր