Սեբաստացի հայրիկի սիրելի գործով եմ սկսում իմ շաբաթ օրը։ Դավիթ Բլեյանին Մեդիակենտրոնից, ստանալով Գևորգից և Սուսանից ճամփորդին ուղղվածչարենցյան խորհրդի նման մի բան, առիթ է, կարդացեք, շատ ենք ճամփորդում, Դավթին Հյուսիս-Սարալանջով ուղեկցում եմ Բաբաջանյան փողոցի կայանատեղի․․․ Արմինե Գոգինյան, Դիանա Ղազարյան, Գրետա Բակունց սիրելի եռյակը Արևմուտքի 5-րդցիներին տանում է Խոր Վիրապ․․․ Նվեր-ձյուն է, ու հայր ու որդի ձյան շաղով պատված սալարկված ուղով, կարևոր փոխանակումներով գնում ենք՝ Դավթի ուշադրության առարկա դարձնելով Միջին դպրոցի ու Հյուսիսի կապը։ 

Ի՜նչ հարմար անցումներ ենք ստեղծել․․․ Այնքան ձգում է ինձ ուղին, ձյունը, մենակությունը քայլքի, որ անշտապ մայր դպրոցի արևմուտքով, հարավով Արևելք անցում եմ անում, մինչև քոլեջ․․․ Այստեղ շաբաթ օրը հանդարտ ուսումնական է աշխատող ու երկրորդ մասնագիտություն ստացող նախադպրոցական դաստիարակների համար․․․ Ձեզ դժվար է նկատելը, բայց ես պատրաստված եմ իմ օրվա  հերոսի հետ հանդիպմանը։ Վստահ եմ, որ նա քոլեջում է՝ պարտեզում, ու շրջադարձին, ահա, նա․ հանդիպում եմ Գեորգի Դալլաքյան-պարտիզպանին, ինչպես ինքը ձևակերպեց՝ պարտիզպանի գործունեությամբ ստեղծված հոգևոր միայնության մեջ․․․ 

Անհնար է չզրուցելը տարիների իմ ընկերոջ հետ, որ այնքա՜ն ուշադիր է միշտ, նրբանկատ-աջակցող․․․ Իր ուրույն շնորհքով մեդիաաշխարհում հայտնի իմ գործընկերն ի՛նչ տպավորիչ-տեսանելի հասունության ճանապարհ անցավ սեբաստացիական մեր աշխարհում։ Ու հիմա էլ Գեորգին ու Էլյան անբաժան Արևելք-քոլեջի կարևոր խնամակալության խաչն են տանում սիրով, բարեխիղճ․․․ Ներքևի տեսանյութը՝ զրույցը իմ ու Գեորգիի, որ արված է, որ դիտեք մինչև վերջ, ոչ մի ճիգ-սարքած բան չունի. մեր ընկերային կյանքի աճի հաստատումն է․․․ Իմ այս վիճակից անցում արեցի ձնի մեջ կորած Արատես, որտեղ հիմա Սամվել Թամազյանն ու Գոհար Իսկանդարյանը մեր Ավագ դպրոցի 9-րդ դասարանցիների հետ են, հետո Գեորգիի հետ, մտքերով-ծրագրերով վերադարձ կրկին Սեբաստացի կրթական պարտեզ, նրա զարգացումներին․․․ Բոլորը տեսանյութում կա․․․ 

Ուսումնական օրացույց եկած «Ծառզարդարը կրթական պարտեզում» նախագիծը, որ ծնվեց Հյուսիս-գեղարվեստում՝ Դավիթ Քոչունցի գրասենյակում, հիմա նաև քոլեջի հարթակն ունի՝ իմ օրվա հերոս Գեորգի Դալլաքյանի անձնական պատասխանատվությամբ․․․ 

Իմ երկրորդ շրջանով քոլեջ-մայր դպրոց-մեդիակենտրոն ճանապարհին հանդիպեցի և՛ խեցեգործ վարպետ Մովսեսին՝ մեր բրուտանոցը «Ձոն» ստուգատեսին պատշաճ ներկայացնելու փութաջանությամբ, և՛ Հյուսիսի ուսուցչական-ծնողական մարզական-ծաղկեբույծների խմբերին՝ ձնով խանդավառ։ Սեբաստացի խմբերի գոհունակությունը մայր դպրոցի սեղանի թենիսի, հեծանվի, մարմնամարզության, քոլեջի բուսաբուծության լաբորատորիաներում այսպիսի հաջողված միքսից փոխանցեմ ձեզ, որ միանամ Գևորգ Սուսանի հետ եռյակի անխափան աշխատանքին… Ահա։ 

#1992

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Լույս զվարթ ու գերազանցիկ

Մարիետ Սիմոնյանն ինձ քնից հանեց-ձայն տվեց՝ մայրենիի լաբորատորիայի առցանց հավաքին խոսք ասելու․․․ Այդպես չի լինում-չեմ հիշում, ո՞նց․․․ Հոգնություն-քնատությունից չէր․․․ Չէ, ես ․․․ նեղացել էի հավաքից, ձեզանից. կես ժամ ձգված խոսակցությունն արհեստական-անարյուն էր, առանց

Նախաձեռնող սովորող… Չնախաձեռնող՝ չսովորո՞ղ…

Դավիթ Բլեյանն է այսպես, Ռոդարին կասեր՝ շրջում նախադասությունները, իրենց բուն իմա՞ստը մեզ փոխանցելու համար… Իհարկե։ Նախագիծը, որ 2017-ի տարեմուտի-դեկտեմբերի ամենասեբաստացիական նախագիծն է, Ձմեռ պապ 2017-ի մրցանակակիր ծնեց մեր Միջին դպրոցում, ուրախացեք,

Բերանացի անելու ճանապարհը մեր

Եթե նախագծային խմբերով հեղինակային մանկավարժության կազմակերպումը սկսում է մեզանում թափ հավաքել-գերակշռող դառնալ, առկա, թե արտագնա-ճամփորդական, ուրեմն դրա ժամանակն է, դրա համար պայմաններն առկա են… Կրթահամալիրը՝ որպես կրթական բաց միջավայր, հետևողական պատրաստվում