Կրթահամալիրում այսօր«Ներառականության օր»է՝ սեմինարքննարկումներով, ներառական խաղերով ու վարպետության դասերով։ Նախագիծը կազմակերպվում է «Սպիտակ ձեռնափայտ», «Ռոսատոմ», «Ոգու առագաստներ» կազմակերպությունների հետ։ 

Պետությունը եթե բռնատիրական չէ, դպրոցը եթե պետության ձեռքին բռնության գործիք չէ, չեն կարող միասին, համատեղ ջանքերով չապահովել մի ամբողջական ներառական միջավայր՝ հասարակություն և հանրային կրթություն, որտեղ, առանց որևէ խտրության, անկախ մեկնարկային տվյալներից, ծնունդով փոխանցված, թե ձեռքբերովի սահմանափակումներից, սովորողը կպարզի իր ֆիզիկական, հոգևոր և ոգու առագաստները՝ հանրային կյանքում անհատական խաղաղ նավարկության համար։ 

Մենք որպես մեր գործի՝ մեր մանկավարժության հեղինակներ, հավատում ենք սրան և մեր գործընկերների հետ մեկտեղում ենք սրան ուղղված ջանքերը, ինչպես հիմա՝ «Սպիտակ ձեռնափայտ», «Ռոսատոմ», «Ոգու առագաստներ» կազմակերպությունների հետ։ Մենք բաց ենք գործընկերության, առաջարկների համար և շարունակելու ենք բաց լինել, շարունակ փնտրելով նոր գործընկերներ, գաղափարներ, լուծումներ։ 

#1702 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Երևանի կենտրոնը հետաքրքիր դարձավ, ձգող. իմաստ մտավ քաղաքացու կյանք…

Ամեն օր՝ արդեն 370-րդ անգամ (իմ գիրը հաշվիչ ունի), մեկ տարին անցկացրած կրթահամալիրի տնօրենի բլոգն իր պատմությունն ունի՝ օրվա դեպքերով, իրադարձություններով, «չի կարող պատահի»-ներով, դժվարություններով… Երեկ Սուսան Մարկոսյանը հանկարծ առողջական խնդիր

Գործ է՝ անհրաժեշտության աստիճանի կարևոր, իր գրով…

Երեկ, օրվա վերջին, Եղեգիսի Արատեսից Երևան ճանպարհին նույն անփոփոխ զգացումն էր․ կարծես չեմ վերադարձել, մնացել եմ Արատեսում… մեր ավագ դպրոցի աշխատանքային հերթական ջոկատի հետ, որ կազմված էր «Մուտք կրթահամալիր» ճամբարի

Մեծ խաղ. խոսքը՝ խաղալի՞ք… որ խուտուտից ծիծաղեք…

— Ես քեզ խուտուտ եմ նվիրում: — Ւնչո՞ւ խուտուտ: — Որովհետև, դու միշտ ասում ես՝ խուտուտ չունեմ: — Ի՞նչ անեմ խուտուտը: — Որ ծիծաղից թուլանաս: Ծիծաղից թուլացա, Աիդա ջան… «Ես կարդացի տիկին