Լիլիթ Բլեյանը գարնան մուտքը հատուկ դարձրեց՝ նվիրելով մեր ընտանիքին «Սպասող մարդու օրագիր» խորագրով իրանական ժամանակակից պոեզիայի անսովոր ժողովածուն… 366 էջ ունեցող այս ժողովածուի յուրաքանչյուր էջ իրանցի բանաստեղծների մի գործն է՝ Էդիկ Պողոսյանի թարգմանությամբ:

Սկսեմ իմ օրագիրը գրքի 1-ին էջով`

Սպասել. ընտրանք:
Չէ´, պարտադրանք: 

Էդիտ Հովհաննիսյանը խոստացած գարունը ճիշտ մարտի 1-ին բերեց… Գարունը սկսվում է Էդիտ Հովհաննիսյանով, և հոբելյանական հավաքն Էդիտին հարազատ մարդկանց միասին լինելու հնարավորություն տվեց: 2015-ը` Էդիտի համար գլուխգործոցի տարի. տեղին շնորհավորանք է:

Օրը ինձ համար լիքն էր տագնապներով. իմ մյուս քույրիկ Լիլիթ Բազեյանը՝ իմ մեծ քրոջ աղջիկը, այս օրերին դժվար վիրահատություն է տարել ու ապաքինման փուլում է… Իմ տարիքից է երևի… Այսպե՜ս զգալ հարազատական կյանքը. առաջ այդպես չէր… Դժվար է:

 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Որ հայրենիքը երես չդարձնի մեզնից, որպես օտարներից…

Թեև գալիս եք դուք ալիքների նման և աստղերի Ձեր ճանապարհի՜ն, ձեր կոչումի՜ն, ձեր ընթացքի՜ն անգետ — Բայց լինելու է ձեր երթը այս դժնի ու լուրթ ափերին Արևներից, աստղերի՜ց ավելի ուրույն

Վաղ մանկությունից

Վաղ մանկությունից քիչ, շատ քիչ տպավորություններ են մնում, ամենուժեղը երևի… 5-6 տարեկան եմ եղել, երբ հորս, մեծ եղբորս հետ մեր մեքենայով անցել ենք Նախիջևանով… Մինչև Օրդուբադ… Հայրս, պատմել եմ, առևտուր էր

Զուլում շաբաթ էր

Զուլում շաբաթ էր. հաղթահարեցինք ես՝ վաթսուն տարեկան հետևողական-սրընթաց գլորվողի, Դավիթ Բլեյանը 3 տարեկան 3 ամսական դարձածի հերթական շաբաթը… Արմինեն է ծանր տանում. ինչո՞ւ. երբ տարին իսկի գարունն էլ չի ճանապարհել: