Ուզում էի-որոշել էի-հավատարիմ ընկեր-խմբագիր Սուսանին հայտնել էի, միասին «Մերը կյանք է նշանառուի թիրախում» վերնագիրն ընտրել էինք կիրակնօրյա իմ գրի համար… Այնպես, որ իմ այս վերնագրով, լրագրող Սիրանույշ Պապյանի աննահանջ որոշումով ստեղծված այս տեսազրույցը սոսկ հղում դառնա․․․ Հետո հարցրի՝ ինչի  համար, նայեցի ընթերցողի աչքերով, կարդացի-տեսազրույցի`  Սիրանույշ-լրագրողի սեղմագիրը, հավանեցի, ու Նունե Մովսիսյանի ՝ «բրախի՛, Տիար»-ը  դարձավ նոր որոշում․ ով կուզի թող սեղմագիրն այս կարդա, ով` տեսազրույցով կանցնի,  ով` դդումով կմարսի ամբողջը․․․ Քաղաքական համերգը ԱԺ ընտրությունների տեսքով նո՜ր-նո՜ր սկսվում է, ինչ չեմ ասել՝ կասեմ․ ուր էր թե իմ վատ-լավ ասելով լիներ․․․

Կրթահամալիրի վրացախոսների ակումբը թարմ, քաղաքական տարի է սկսում։ Տեսեք տպավորիչ հանդիպումը Հայաստանոմ Վրաստանի դեսպանի տիկնոջ` Եկատերինե Բաքրաձերի հետ, որի արձագանքները դուք դեռ վայլում եք կայքում։ Հիմա էլ ակումբը մեր նոր գործընկերոջ` «Կովկասյան գործընկերություն» կազմակերպության հորդորով ներկայացնում է առաջին ընթերցում անցած, իմ սկզբունքային հավանությունը ստածած հայ-վրացական ուսումնական նախագծերի ստուգատեսի նախագիծը։ Եվ որպեսզի դա մտնի կրթահամալիրի 2017-ի ուսումնական օրացույց, դառնա ուսումնական աշխատանք ոչ միայն վրացախոսների ակումբի համար, անհրաժեշտ է, որ հիմա յուրաքանչյուր դպրոց, ակումբ, խումբ, օղակ, սեբաստացի ընտանիք, կրթահամակիր մասնակցի նախագծի երկրորդ ընթերցմանը, իրենը դարձնի` իր անելիքի պարտավորությամբ…

Բարի կիրակի…

Ղափամայի տոնախմբություն կրթահամալիրում:
Լուսանկարները՝ Անի Սարգսյանի:

#934

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Հայացքս՝ առվի բերանի վիշապաքարերին…

Իրանցի պատգամավորը Հայաստանին մեղադրում է Արաքս գետն աղտոտելու և դրա հետևանքով Իրանում քաղցկեղային հիվանդությունների աճի համար… Իսկ իմ մտքից չի ելնում Աշտարակի մայր առուն, որ սկիզբ է առնում, իհարկե, Քասաղ

Ինչ-որ բան փոխելու սեփական վճռականության մասին է իմ գիրը

Իմ ծանոթը զանգեց՝ հին ծանոթը… Այնքա՜ն հին, որ սովորույթի ուժով փնտրել էր ինձ կրթահամալիրի Մայր դպրոցում (Ա. Բաբաջանյան 25), երբ երրորդ տարին է, որ իմ աշխատասենյակը կրթահամալիրի նոր Կենտրոնում է՝

Սրանք դեռ ծաղիկներն են… պտուղներն ինչե՜ր են լինելու…

Երգչախումբը ցրվել է, Ավագ Եփրեմյան։ Այսպես է երգացնում մեզ, հասնում ամեն մի սեբաստացի պատանու՝ կրտսեր և ավագ, ուսուցիչներին է հասնում… միջանցքից, ուսումնական առօրյայից հավաքում մի նախագծով երաժշտության կենտրոնի սրահներից մեկում,