«Առաջին լրատվական»- ի զրուցակիցն է «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի տնօրեն Աշոտ Բլեյանը:

– Պարոն Բլեյան, Դուք Հայաստանի անկախությունից ի վեր առաջին գումարման ԱԺ-ում եք եղել, պառլամենտարիզմի ակունքներում եք կանգնած: Այսօր մենք գործ ունենք մի իրավիճակի հետ, որտեղ քաղաքական էլիտան մխրճվել է նախընտրական պայքարի մեջ և խոսվում է այն մասին, որ այս անառողջ մթնոլորտի, գաղափարների բացակայության, քրեաօլիգարխիայի ասպարեզ գալու հիմնական մեղավորը 25-ամյա այս շրջանն է, որից նոր սերունդը այդպես էլ չկարողացավ դուրս գալ: Համամի՞տ եք արդյոք:

— Ուրիշ մեղավոր չէր կարող լինել, որովհետև դա մեր 25 տարվա կյանքն է, չէ՞, և այդ կյանքի մեջ բոլորս ենք՝ մեր թուլություններով, թերություններով, ձախողումներով: Բայց ես այդքան չէի դրամատիկացնի ընդհանրապես: Մի վտանգ կա՝ գլխավոր վտանգ. վերջին շրջանում տիրապետող է դարձել փոսն ընկած մարդու մասին հայտնի անեկդոտի հոգեբանությունը՝ որ փոսն է ընկնում և ասում է՝ էս անգամ էլ փորձեմ, եթե չստացվի, վեր եմ կենալու, գնամ տուն: Այս բանը կա՝ հրաշքի սպասումը, որ մի հարվածով լուծես 25 տարվա առաջացած խնդիրները: Հեռուստատեսությամբ, որ հետևում ես ելույթներին, այդ ցանկությունը կա՝ եկեք, այս մի ամիսն է, այս անգամ էլ փորձենք: Ես միշտ ծիծաղում եմ, իսկ որ փորձեցիք, չստացվեց, հետո՞ ինչ ենք անելու: Տուն ենք գնալու, չէ՞: Այս վտանգը կա: Մենք մեր տանն ենք, ապրում ենք մեր տանը՝ իր բոլոր դժվարություններով: Հիմա ուզում եք անունը դրեք սոսկ մեխանիկական քվեարկություն, ուզում եք անունը դրեք ընտրություն, միևնույն է, սա հերթական մի բան է, ոչ կյանքն է ավարտվում, ոչ մեր ընտրելու պարտավորությունը: Կյանքը փոխելու միտումը շարունակական է: Շարունակելու ենք աշխատել և փորձել լուծել խնդիրները:

– Պարոն Բլեյան, իսկ գուցե այլ խնդիրներ պետք է օրակարգում դնել՝ ավելի լավ խորհրդարան ունենալ, ավելի որակյալ…

— Ես սիրում եմ տեքստերի հետ գործ ունենալ, օրագիր եմ պահում, և ապրիլին՝ ընտրությունների շրջանում, իմ օրագրի 1000-րդ օրը կլրանա: Իմ օրագրում փորձում եմ ձևակերպել շարունակական խնդիրները: Մեզ ներհայաստանյան համաձայնություն է անհրաժեշտ: Մենք գործ ունենք նոր տիպի խորհրդարանի հետ, և այդ խորհրդարանն էլ պետք է դառնա ներհայաստանյան համաձայնության գործիքներից մեկը, որը հնարավորություն կտա նաև արտաքին հարցերի շուրջ ևս շատ արագ գալ համաձայնության: Մեր անվտանգության հարցը երբեք չի կարող ստորադասվել, ուրեմն առանց ներհայաստանյան համաձայնությունների հնարավոր չէ արտաքին հարցերի շուրջ լուծումներ գտել: Կգա մի պահ, որ մեր ինքնապահպանության խնդիրը կստիպի համաձայնության գալ: Համաձայնության մթնոլորտը շատ կարևոր է:

Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=O7nl-UR-xqs?controls=0&showinfo=0]

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Հայաստանում «ուսանողի ճգնաժա՞մի», թե այլ գործոններով են բուհերը թափուր տեղեր ունենում. կարծիքներն իրարամերժ են

«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի տնօրեն, Կրթության և գիտության նախկին նախարար Աշոտ Բլեյանի գնահատմամբ՝ այս տարի պետական բուհական համակարգում բացված շուրջ 17 000 տեղերի փոխարեն 13 000 դիմորդի հայտերը վկայում են Հայաստանում

Եթե հետաքրքիր չէ, մի՛ արեք, կամ էլ այնպե՛ս արեք, որ ձեզ սկսի հետաքրքրել, համակել…

— Ի՞նչ եք կարծում, երբ մենք փողոցում կարդում ենք Թումանյան, մոտիվացնու՞մ ենք քաղաքացիներին, որ նույնպես կարդան։ — Բառն այս չեմ հավանում։ Ես կենտրոնանում եմ նրա վրա, թե ինչն է հետաքրքիր

Ժամանակը ցույց տվեց, որ Նոր ուղին լրիվ այլընտրանք էր․

Պետրոս Ղազարյանի հարցազրույցը «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի հիմնադիր Աշոտ Բլեյանի հետ։