«Իմ հայրիկը շատ լավ գիտի Արարատին»,- «Իմ թևավոր Արարատ» նախագծի ղեկավարի՝ Գեղարվեստի կրտսեր դպրոցի Անուշ Աթայանի երկրորդ դասարանցի Հովհաննես Կարապետյանի հայրիկի մասին է խոսքը… Ինչպե՞ս կարելի է լավ իմանալ Մասիսին…
Այնքա՜ն բան ունեմ պատմելու, բոլորն էլ՝ վռազ, հետաձգելու բան չէ, ու մի գրում ո՜նց տեղավորես… Իսկ ես քառասուն րոպե ունեմ… Վեց հարյուր վաթսունմեկերորդ գիրն է իմ անընդհատ, այսպես էլ է
Բառերս առանց մտքերի ո՛չ երկինք կհասնեն, իմ սիրելի Շեքսպիր Վիլյամ, ո՛չ էլ, առավել ևս, իմ օրագրի ընթերցողներին… Երեկ կլոր սեղանին նստածների բառերը, երկինք հասցնող սեբաստացի խմբագիր-սովորող-ուսուցիչների հավաքը տպավորվել են: Ստանձնե՛ց
Անցած շաբաթ-կիրակիի մասին ես չեմ պատմել գլխավորը՝ մանկավարժականը… պահել էի մայիսի 2-ի՝ մեր մեծ ստեղծագործական հավաքի առաջին օրվա համար… Հիմա, երբ Հասմիկը Ղազարյան, Քնարիկը Ներսիսյան, Ժաննան Հակոբյան դպիրյան օրագրերով այնպիսի բարձր
«Առավոտ էր: Արարատյան դաշտի լուսապայծառ առավոտներից մեկը…» Շարունակությունը ըստ Րաֆֆու հայտնի գրի. ահա հղումը… Իսկ իմ վեպի ուրբաթ օրվա առավոտն այսպիսին էր ահա. երբ ճանապարհեցի Դավթին՝ խրոխտ, լողի պարագաներով լի ուսապարկով իր
Սեբաստացի սովորող աղջիկների-օրիորդների ի՜նչ պայծառ-սքանչացնող փունջ ունենք։ Այսօր էլ, ահա՛, Գոհար Հովհաննիսյան սովորողը… միայն մի խնդրանք-հետևողական առաջարկ. հեղինակային դարձնենք մեր բլոգների ձևավորումները-ֆոտոները… Մայիսյան հավաքի օրերին տարատարիք սովորողների-ուսուցիչների ցուցասրահային թե մեդիա ֆոտոցուցադրությունները հեղինակային
«Այսօր դու ինձ խփեցիր ու գցեցիր։ Գուցե անարդար էիր ու անօրեն, անխիղճ ու անմարդկային, գուցե փոքրոգի էիր ու անիրավ․․․ Բայց եթե վաղը ես նորից վեր չկենամ, ապա դրա միակ մեղավորը
Հարվարդի համալսարանի գիտնականները երկարամյա հետազոտությունից հետո կարողացել են ապացուցել, որ հող փորելը և ամառանոցում աշխատելը բարերար ազդեցություն են թողնում կյանքի տևողության վրա… Իսկ այգեգործությունը դրական ազդեցություն ունի թե՛ ֆիզիկական, թե՛
— Էս ինչ լավ է՝ չասացիր՝ էս ապուշությունն ինչի՞ ես դրել, անջատի… Ես արդեն պատրաստվել էի անջատելու… Լավ եղավ,- ասում է Դավիթը։ Շատախոս մեր տղան նորից խոսքի արգելքները կորցրել է…
Իրոք, երբ յուրաքանչյուրն իր կյանքում-աշխատանքում իրացնում է իր իրավունքը, շարունակ աճող փոխօգնության-ներառման-փոխադարձ հարգանքի սեբաստացիական աշխարհում… ինչո՞ւ արևին կամ անձրևին չխնդրել` հրամայելու փոխարեն… Ինչո՞ւ չխոսել-չգրել-չպայմանավորվել, երբ մշտական հաղորդակցության այս միջավայրը կա,