Գտեք ձեր Արևին, ու դուք կշողաք
«Ես միշտ ժպտում եմ իմ Արևի հետ, որովհետև նա հասկանում է ինձ, ես դառնում եմ նրա մի շողը». Սոնա Մայիլյանը չի կարող «Շողակն»-ում այլ կերպ լինել, ինչպես չի կարող կրթահամալիր-մարզաշխարհում մշտապես
«Ես միշտ ժպտում եմ իմ Արևի հետ, որովհետև նա հասկանում է ինձ, ես դառնում եմ նրա մի շողը». Սոնա Մայիլյանը չի կարող «Շողակն»-ում այլ կերպ լինել, ինչպես չի կարող կրթահամալիր-մարզաշխարհում մշտապես
Հաստատ է, որ ես հարգանքով կարդում եմ ինձ հասցեագրված յուրաքանչյուրիդ նամակը, «Դպիր»-ում ամեն մի հրապարակում… կարող է՝ ամոթալի մի վրիպում լինի տարվա մեջ։ Անարձագանք չեմ թողնում ոչ մի դիմում, հրապարակում… Այսպիսի հաղորդակցությունը
Հայաստանի 2015 թ. պետական բյուջեով հազար յոթանասուներկու ծառայական մեքենա է պահվում այն դեպքում, երբ մեր պետական բյուջեի հարյուրապատիկն ունեցող Դանիայում պահվում է ծառայական ընդամենը քսաներեք մեքենա: Այո, քսաներեք… Եվ դեռ
«Ա՜յ քեզ զարմանալի մարդ…»,- այսպես է ավարտում`ճիչով, մտքից թռած խոսքով, իններորդ դասարանցի Նորայր Ասատրյանը «Գրապտույտում» իր վերլուծությունը Մխիթար Սեբաստացու մասին. Սեբաստացին հիացրել է Նորայրին: Այսպիսի հիացման-ճանաչման մանկավարժական կոնկրետ ներդրումներ է ունեցել
Դավիթը վայելում է իր մեկուսացումը Դպրոց-պարտեզից, Արմինեն օրինական հնարավորություն ունեցավ երկարատև առերեսվելու իր տղուկի հետ… Դավիթն ինձ սպասում է դռանը կպած՝ հավատարիմ շան պես, այնպես, որ դուռը զգույշ պիտի բացես՝
Իմը գիր-գրականություն է գրողի իմ ոճով քմահաճությամբ կետադրելու չկետադրելու իմ իրավունքով ինչպես այս իմ օրը այն կյանքը կրթահամալիրի Դպրոց-պարտեզի աշխույժը իր դուրս ու ներսով կրթահամալիրի մյուս դպրոցների պատրաստված խմբերով սովորող
Անհաղթ, ինչպես Նոբունագա զորավարը, ու ամենահաս՝ մտքի պես… որ ճակատագիրը միշտ լինի մեր ձեռքում, որ հաղթանակի արծիվը լինի մետաղադրամի երկու կողմում էլ, որ ճակատագիրը միշտ օգնի… Ինքդ քո գործն արա, և Աստված
Փաստորեն ես նորից գրող եմ, երկարատև, այս էլ 499-րդ անգամ անընդհատ գրում եմ… Իմ անունով բլոգ ունեմ, հայտնի mskh.am-ի գլխավոր էջում տեղ ունեմ, մենյուում՝ տող, ֆեյսբուքում՝ մշտական… Ընթերցող ունեմ՝ այնքան
Կարդացե՞լ եք՝ ինչ է գրված Սեբաստիա-Րաֆֆի փողոցների խաչմերուկ չհասած, բարձրահարկ շենքի ճակատին՝ ամերիկացի գրող, լրագրող, գրականության ասպարեզում Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր Էռնեստ Հեմինգուեյին նվիրված պաստառին… Ես էլ, մինչև հեծանիվ նստելը, չէի
Այսպիսի վիճակ՝ ցնցում, որ քեզ կտրում է աշխարհից, Դավթից ու գամում կենտրոնի՝ «Եվրոնյուզ»-ի, Փարիզի իրադարձությունների վրա, մեկ էլ ունեցել եմ 2001-ի սեպտեմբերի 11-ին. «Հայկական ժամանակ» օրաթերթում ինձ բռնեց նյույորքյան երկնաքերերի