Իննսունականների վերջերին գրեթե ամեն օր թերթերում հայտնվում էին տարբեր նյութեր Աշոտ Բլեյանի մասին: Որոշները գովաբանում էին, որոշներն էլ՝ անհիմն ու միտումնավոր պախարակում նրա անբասիր եռանդուն աշխատանքը՝ իշխանություններին դուր գալու համար:
Интервью с директором образовательного комплекса «Мхитар Себастиаци», экс-министром просвещения Армении Ашотом Блеяном.
Ազատության հրապարակը նորից բազմամարդ է, ու Լևոն Տեր-Պետրոսյանի կանչով հավաքված ծով մարդիկ՝ այնքան ոգեշնչված, որ ինձ հայտնվում են պատկերներ, որ թվում է չքացել էին առանց հիշատակ… Կենդանանում է 1991թ. սեպտեմբերի
Աշոտ Բլեյանը քաղաքական եւ քաղաքացիական ակտիվության կոչ է անում. «Ընտրությունը կարող է մեզ միավորել, եթե մենք խնդիր դնենք` Հայաստանում ընտրելու ազատության մեր իրավունքի վերականգնումը, եթե այն չդարձնենք դուքան, փող կամ պաշտոն
Խորհրդային լճացման շրջանի հայտնի անեկդոտ կա` Բրեժնեւին լրագրողը հարցնում է. «Լեոնիդ Իլյիչ, պատերազմ կլինի՞», «Պատերազմ չի լինի,- պատասխանում է Բրեժնեւը,- բայց խաղաղության համար այնպիսի պայքար կլինի, որ քարը քարի վրա
ԵՐԵՎԱՆԻ «ՄԽԻԹԱՐ ՍԵԲԱՍՏԱՑԻ» ԿՐԹԱՀԱՄԱԼԻՐ 2004-2008 թթ զարգացման ծրագրից
11 նոյեմբերի 1999 թ. «Նոր ուղի. նամակներ կալանատնից» ժողովածուից Հայաստանի Երրորդ Հանրապետությունում ժողովրդավարության պայքարի խորհրդանիշ դարձած Էդիկ Եգորյանին ու հայոց ռազմական հաղթանակի, նրա բանակի խորհրդանիշը ընկալվող Վազգեն Սարգսյանին՝ ինձ սիրելի
Սիրելի Վազգենին 10 նոյեմբերի 1999 թ. «Նոր ուղի. նամակներ կալանատնից» ժողովածուից Մորս լռությունից ավելի էինք սարսափում, քան նրա ճիպոտող խոսքից։ Խոսիր, այ կնիկ — համոզում էր շեն ու մեծ Տունը։
Էդուարդ Եգորյանի պայծառ հիշատակին «Նամակներ կալանատնից», 2000թ 1989թ. նոյեմբերին Երևանում կայացավ Հայոց համազգային շարժում քաղաքական կազմակերպության հիմնադիր համագումարը: Համագումարն ընդունեց ՀՀՇ գաղափարական սկզբունքներն ու գործելակերպը: Կան լուրջ հանգամանքներ, որոնք ստիպում
«Նամակներ կալանատնից», 2000թ. Ցնցված եմ: Մենք ավելին էինք, քան քաղաքական գործընկերները: Եգորն իմ եղբայրն էր: Ընդունակ, եռանդուն, անդադրում ու աննահանջ Եգորը Հայաստանի Երրորդ Հանրապետության հռչակմանն ու կայացմանն իրեն նվիրաբերեց անմնացորդ: