Ամեն ինչն է կարևոր, բայց ամենակարևորը… արհեստն է: Սա, իհարկե, մեր իրականությունից չէ, այլ սերբական հեքիաթից, որ կարող եք կարդալ մեր կրթահամալիրի Բանգլադեշյան «Արհեստագործ» ամսագրում… Քանի՞ հոգի ունի ամենակարևորի՝ կարևորի
Կիրակի օրվա մեր ընտանեկան պատարագը տևեց ուղիղ մեկ ժամ՝ 11.00-12.00. այն նվիրված էր մայրենիին, ինչպես հորդորել էր իր գրում կրթահամալիրի տնօրենը։ Մեկ ժամ Դավիթը ոգևորված լսում էր Կոմիտաս, շարականներ. ես
Վերջին մեդիաուրբաթ համերգ-ներկայացման հերոսուհին՝ Գեղարվեստի կրտսեր դպրոցի 4-րդ դասարանցի Ռոզա Խաչատրյանը՝ իր տեսանյութով, որոշեց և՛ իմ օրագրի վերնագիրը, և՛ գլխավոր խոսքը: Մարմարյա սրահում ընդհանուր բաց պարապմունք-համերգը (տևողությունը 45-60 րոպե) վարած
«Կենտրոն» հեռուստաընկերության «Քո սխալը» հաղորդում. թեման՝ Մայրենի լեզու:
Մարթա Ասատրյանի հեռուստաելույթին հաջորդեց Արտեմ Խաչատրյանի ելույթը, շուտով՝ Վահրամ Թոքմաջյանը հանդես կգա հանրային եթերում, իսկ մայիսի 24-ին դիտեք իմ մասնակցությամբ հաղորդումը «Երկիր Մեդիայի» «Կիրակի երեկոյան» ծրագրում։ Լավ է, որ ասելիքով, ներկայանալի,
Դավիթ Բլեյանն Արմինե մայրիկի նոր հեռախոսից չի բաժանվում. գիտի՝ ոնց խաղեր-անիմացիաներ նայի, մուլտեր… – Ա՛յ տղա, Դավի՛թ, հեռախոսս տուր, դա իմ հեռախոսն է, հասկացի… – Սա հեռախոս չի, պլանշետ ա,
— Էդ ի՞նչ ես անում, չես ամաչո՞ւմ,- ասում եմ,- մի՛ արա: — Ամո՛թ քեզ, Դավի՛թ,- ասում է մայրիկը… — Ամոթ քե՛զ… ,- նեղսրտած հակադարձում է Դավիթը… — Ի՞նչ է ամոթը,
Նամակ գրելը ես համարում եմ մի զրույց, իսկ ընկերական ու մտերմիկ զրույցի ժամանակ խոսքեր չես ընտրում և չես աշխատում խոսել տրամաբանորեն ու «խելոք», այլ զրուցում ես անբռնազբոսիկ, ազատ, առանց վախենալու
Մեդիա կենտրոնում թողնելով աշխատասեր-անդադրում Գևորգ Հակոբյանին ու Սուսան Մարկոսյանին՝ ես հեծյալ վարգեցի ժամը 19.23: Ուղիղ մեկ ժամ տևեց իմ վերադարձը կրթական կենտրոնից աշխարհագրական կենտրոն. ես ճանաչեցի իմ ամենօրյա ճանապարհը՝ իր
Դժվար կլինի օրագրի ընթերցողին հավատալ, բայց… այսպիսին է 60-ամյա զառամյալիս, օրինակ, այսօրը։ Առավոտ 9.00, երբ մտնեմ իմ գրասենյակ (կրթահամալիրի Մեդիակենտրոնում, Րաֆֆի 57 հասցեում, Երևանի Մալաթիա-Սեբաստիա վարչական շրջանի Սուրբ Երրորդություն եկեղեցու