— Մայրի՛կ, ես քո կաթն եմ ուզում, — Դավիթը ձգվում է դեպի մայրիկը. տարածվում է, գլուխը խոթում…
– Ես կաթ չունեմ. համ էլ դու պուճուր չես, Դավի՛թ:
– Ես արդեն մեծ եմ, բայց կաթ եմ ուզում. կաթը մի՛ պահի, տուր՝ խմեմ… Ես մայրիկի ճուտիկն եմ…

Դավիթը, որ վատառողջ է, սիրով մնաց տանը. երկար քնել է: Մայր ու տղա լավ են զգում տանը՝ ամբողջ օրը միասին խաղան, գործ անեն, խոսեն… Իրիկունն Արմինեին ու Դավթին սիրատոչոր գտա. հիվանդությունից ոչ ոք չի բողոքում…
– Մենք իրար կարոտում ենք, հայրի՛կ, մենք սիրում ենք միասին օրն անցկացնել:
Դավիթը հազում է հատկապես գիշերը. բաց է քնում՝ անընդհատ չես ծածկի… Կմրսի, կարթնանա, ինչպես հիմա, կիջնի մահճակալից ու, թըփ-թըփ, անգիր ճամփով՝ մոր տաքուկ ծոցը…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Պապի օրհնած ինտերնետը, որպես Աստծո պարգև՞

Օրվա գիրն սկսենք Դավթապատումով. — Ինչի՞ են ասում կրծկալ, որովհետև ծիծիկը կրծումա… — Դավիթ, ո՞ւր ես գնում,- հարցնում եմ լվացարանի աթոռակից իջնող Դավթին,-արի՝ սրբենք մռութդ, նոր գնա… — Չէ, չթողեցիր՝

Որ մաքուր լինի, միշտ մաքուր պիտի լինի, ո՜վ բնակիչ Հայոց աշխարհի

Տեր Գնել քահանա Մարտիրոսյանը Հայրավանքում մեզ՝ սեբաստացիներիս՝ ուսուցչական երգչախմբին, նրա գեղարվեստական ղեկավար ու խմբավար Հարություն Թոփիկյանին, տնօրեն Աշոտ Բլեյանին, պարտավորեցրեց Պատարագի պատրաստվել… Մաեստրոյի պլանների մեջ Պատարագ երգել-ձայնագրելը, որքան գիտեմ, վաղուց

Իմ գրի նման անընդհատ, Ստեփանի պարի նման զորեղ

Երգեր երգեցէք հինէն ու նորէն — Տօն է այս գիշեր — Գոյատեւելու տօնն է այս գիշեր Զահրատ Գևորգ Հակոբյանի, Լիանայի՝ իրենց մաթեմատիկոս գործընկերների և սովորողների բարեխիղճ հետևողանկանությունն ինձ հիացնում է.