Հանդիպում «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալրի հոբելյանական տարվա նախագծերից 8-րդ դասարանցի Մարկ Վարդանյանի անհատական նախագծով։
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/1987006103″ params=”color=#ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false&show_teaser=true&visual=true” width=”100%” height=”300″ iframe=”true” /]
Ինձ ուղղված գրավոր հարցն այսպիսին էր. «Երևանի քո սիրած հատածը»… Սկզբում ուզում էի օգտվել վրիպման (հատած — հատված) ընձեռած հնարավորությունից. մտքովս անցան մինչև 90-ականների Երևանի հին տները, քանդած այն տները,
— Ինձ ասեք Դավիթ հնդկահավ, էնքա՜ն վատ բառեր եմ ասել, որ հնդկահավ եմ դարձել… — Ես մայրիկի հնդկահավն եմ, իսկ քույրիկի՝ ֆլամինգոն… Հա, իսկական ֆլամինգո-հնդկահավ, որ արագ հավաքում է մայրիկից
Արփինե անունով երիտասարդ ծնողը Դպրոց-պարտեզից ինձ հուզեց իր ուշադրությամբ-հետևողականությամբ-նրբանկատությամբ… Տպավորվել էի նրա ակտիվությամբ-բարեկրթությամբ՝ կլոր սեղանից։ Իսկ հիմա Մայր դպրոցում դեպի երաժշտական ուսումնական կենտրոն քայլելիս լսում եմ նրա շփոթեցնող հարցը. —