Վաղ առավոտյան Հայաստանի ազգային ագրարային համալսարանի ագրոնոմիական ֆակուլտետի դեկան Արմենակ Տեր-Գրիգորյանի և դասախոս Արեգ Կարապետյանի հետ ճանապարհվեցինք Արատես։ Կրթահամալիրից մեզ ուղեկցում էր մարզական ուսումնական կենտրոնի ղեկավար, զինղեկ Միքայել Ղազարյանը։

Մասնագետներին Արատես է բերել մեր հնչեցրած SOS-ը։ Նրանք հաստատում են, որ անտառը հանրային աջակցության, պետական անհետաձգելի հոգատարության կարիքն ունի։ Ինչ-որ հատվածներում առանձին-առանձին արվող թրթուրազերծումը, ինչպես կրթահամալիրն է անում Արատեսում, կարևոր աշխատանք է, բայց հարցի վերջնական լուծումը չէ։ Թրթուրն ուտում է Հայաստանի անտառները ամենուր և մեծ արագությամբ տարածվում է։ Հայաստանով մեկ անտառները վերևից պիտի սրսկվեն, որ փրկվեն խժռումից. այլ ձև չկա։ 

Հայաստանի ազգային ագրարային համալսարանի մեր գործընկերների հետ հեռանկարային աշխատանք ենք սկսում։ «Անտառ» ուսումնական նախագիծը կներառվի մեր ճամբարների բովանդակության մեջ։

Մեզ պետք էր հաստատել նաև, որ ինչպես Արատեսում թրթուրազերծման աշխատանքի լծված մեր գործընկերներն էին տեղեկացրել, Արատեսի տարածքը միանգամայն անվտանգ է, այստեղ մոտակայքում այլևս թրթուրներ չկան, և ճամբարը կրկին կարող է գործել։ 

#2066

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ծով մարդկանցով ծով գործ անելու ժամանակը

Ես այդպես էլ չինքնահաղթահարվեցի՝ երեկ երեկոյան որևէ ժամի Հանրապետության հրապարակի պարմանի-ծովի առաջ կանգնելու համար… Իսկ ծովը… մեծ է… ուրիշ կերպ, քան Հեմինգուեյի ծերունին հայտնի, թե Էքզյուպերի օդաչուն հանճարեղ չես ասի…

Քույր իմ, դու չկա՞ս…

Արմինեն շարունակ նմանություններ է հաստատում իմ ու Դավթի բնավորությունների մեջ, վարքագծերում… օրը գիտի, իր տրամադրվածությունը՝ ինչ շեշտադրումով է արվում՝ ուրախությո՞ւն, թե՞ իր վիճակի անելանելիություն… Իր երեք հաստիքով՝ Դավթի մայր, տիարի

Մեր մանկավարժության նոր մանիֆեստի փորձ է իմ հերթական գիրը

Ո՛չ վերջն է, ո՛չ էլ սկզբի է նման։ Շարունակում եմ ժպտալ․․․Ավելիին ընդունակ չեմ… Առաջնագիրն այս, ետհոբելյանական 801-րդ գրի իմ, շնորհակալ եմ, վերցրել եմ մեր Աստղ Կիրակոսյանի «Դու ստիպեցիր» հրապարակումից։ Իրոք, որ