Օր կայ
բառերը
գետին ջուրին նման կը սահին կ՚երթան
կոկորդիլոսին մորթին վրայէն
ու կոկորդիլոսը չի կրնար բացատրել
թէ ինչու արտօնուած չէ
խենթութիւններ ընելու
Կարդացե՛ք Զահրատ, որ սեբաստացիները օրեր առաջ տարան Պոլիս ու բերեցին Ստամբուլից՝ ծննդավայրից Զահրատի։
Տարին, ինչպես մարդը քայլող, հետքեր է թողնում, ինչպես մարդը գործող, որ մնում է, ու… չի ջնջվում, մնում է շարունակությամբ, չի ավարտվում սրանով… Տարվա՝ 2018-ի հետքերից է մեր խաղողի ու գինու դպրոցը, որի առաջին տունկերը՝ բառիս բուն իմաստով, այս տարվա գարնանը դրեցին Տրինիտիի Հովակիմ Սաղաթելյանի հետ՝ խաղողի տարբեր սորտերի մի շարք՝ գեղարվեստում, մի շարք՝ քոլեջում, մի շարք՝ Ուսումնական ագարակում… Անցեք. երեք շարքն էլ տեղում է, բարձրանում է… Իսկ խաղողի մեր նոր այգու տեղը ցույց տվեցինք դեպի աղբանոց-մեքենաների գերեզմանոց մեր նշանավոր քայլքով. սա մեր 2019-ի իրագործումների մեջ խաղողի և գինու դպրոցի Երևանի այգին է…
Աղավնաձորում մեր հավաքած արենի սորտի խաղողի առաջին գինին գցած է, գեղեցիկ դպրության մեր ծեսով օրհնված, քեֆով փառաբանված նոյեմբեր-դեկտեմբերին, շարունակությամբ՝ այսօր-վաղը ձեր տներում… Ամանորի-Սուրբ ծննդյան ծիսական սեղանին մեր Ագարակում և Արատեսում…
Ձմեռ պապ մրցանակների հանձնում կրթահամալիրի սովորողներին: Լուսանկարները՝ Սմբատ Պետրոսյանի:
Գլխավորը խաղողի և գինու դպրոցի, ինչպես և դպրության մեջ սովորողի և սովորեցնողի կապն է։ Ու երեկ ուխտի օր էր, սրա երրորդության հաստատումը։ Մենք մի խմբով, Յուրա Գանջալյանի հանդիսապետությամբ, խորհրդահայ խաղողագործության գործող դասական Դերենիկ Սաֆարյանին՝ իր 95-ամյակը 2018-ի հուլիսին տոնած մեր ավագ ուսուցչին այցելել էինք Պուշկինի փողոցի 7-րդ հարկի իր բնակարանում, որ իր ծննդավայր հայրական տան բակում է։ Այցելել էինք, որ Հայաստանի երրորդ հանրապետության խաղողագործության գործող դասական՝ խաղողագործ-հետազոտող, Դերենիկ Սաֆարյանի սան Գագիկ Մելյանին ներկայացնենք-հաստատենք, մեր խաղողագործ-սովորող Էդվարդ Հովհաննիսյանին, Դերենիկ վարպետի պատրաստած մուսկատի ու խարջիի գինով, նրա օրհնությունը ստանայինք՝ մեր խաղողի և գինու դպրոցի 2019-ի ընթացքի…
Մնացածը Էդիկը և իր ուսուցիչները կպատմեն, իրենց դպրոցը կստեղծեն 2019-ին՝ հունվարին սկսվող խաղողի և գինու դպրոցի նախագծերով, նախաձեռնություններով, աշխատանքներով, որպես խաղողի դպրոցի հիմնադիր 2018-ի հետքեր, որպես Նոր տարվա հետքեր… Ասենք շնորհավոր. ու սովորենք՝ ընտանիքներով, բոլոր տարիքների սեբաստացիներով, խաղողագործությունից, գինու մշակույթից օտարացածներ, կիսատ-պռատ իմացողներ…
Սրա ուսուցումը գեղեցիկ դպրություն է, ու Քնարիկ Ներսիսյանի անհատական TV-ին, ինչպես երեկ, վստահ եմ՝ ողջ 2019-ին իր գորովանքի մեջ կպահի բոլոր նշանավոր անցքերը, գործերը, մեր նոր, բաց դպրոցի յուրաքանչյուր սովորողի ջանքերը… Ես սովորելը՝ չգիտեմ, հայտնի անկարողս, կգործեմ, յուրաքանչյուրիդ կողքին կլինեմ իմ կազմակերպական ուժի ողջ ծավալով… Երեկվա ուխտը վկա՝ չհաջողել չկա, 2019-ի ամենատեսանելի հետքն ենք թողնելու մեր բազմամարդ դպրոցի սովորողներով…
Խաղողի և գինու դպրոցի նախապատրաստում կրթահամալիրի Քոլեջում: Լուսանկարները՝ Աշոտ Բլեյանի:
Գեղեցիկ դպրությունը, Ազգային պատկերասրահում դեկտեմբերի 20-ին սկսած ներկայացում-համերգով, շարունակություն ունեցավ ուրախ հանդեսներով կրթահամալիրով մեկ, Մարիետ Սիմոնյանի և Քնարիկ Ներսիսյանի ուսումնական թատրոնների ելույթներով, դեկտեմբերի 24-ից սկսած՝ նախածննդյան ճամբարներում սովորող-ուսուցիչների, մեր երաժշտության ուսումնական կենտրոնի համերգներով… Շարան մի, որպես գեղեցիկ դպրության ղողանջներ, համերգով ուսուցման մի-մի բաց պարապմունքներ, որ սկսեց Լիլիթ Առաքելյանը՝ իր դասարանով դաշնամուրի, շարունակեցին նրա ուսուցիչ-մոր դասարանը, Տաթև Աղաջանյանի կիթառահարների դասարան-համույթը, Հասմիկ Մաթևոսյանի սովորողների-ծնողների-երկրպագուների ակումբային կամերային հավաքը… Սրանցից յուրաքանչյուրը՝ հետք մի-մի, որ նախագծային շարունակությամբ 2019-ի անընդհատ է դարձնում մեր մանկավարժությունը, ինքնավստահ դարձնում մեզ մեր տարեվերջի-տարեմուտի արդյունքով-ամփոփումով… հեռանկարով, լրջությամբ, որ արտահայտված է նաև Հասմիկ Մաթևոսյանի անհատական պլանում փոփոխության այս առաջարկով… «.… Հյուսիսային դպրոց-պարտեզում և երաժշտության կենտրոնում ծանրաբեռնված աշխատաժամանակիս պատճառով հրաժարվում եմ Միջին դպրոցի երաժշտության պարապմունքներից»։ Ուրախ եմ, Հասմիկ ջան, քո պատասխանատու տեսակով նոր երաժշտության ուսուցչի պատվեր ես ստեղծում. մենք գործում ենք որպես հավաքանի-գործատու…
Կազմակերպիչների՝ ամանորյա տրամադրության որոնումով թափառումներ Էջմիածնում:
Դավիթը ցնցուղի տակ է առավոտյան…
— Շնորհակալություն վերջը հայտնելո՞ւ ես… Դավի՛թ, էսպիսի ծառայության համար…
— Չէ, չէ՜… հայտնե՜լ… ես քեզ չէի խնդրել, դու ես միշտ ուզում…
— Չէիր ուզում, բայց ստացել ես, վայելում ես, չէ՞…
— Հա, վայելում եմ…
— Դե շնորհակալությունդ մի ձևով հայտնիր…
Ցնցուղի տակ լուռ է…
— Տես՝ ինչ ընտրության առաջ ես՝ երախտամոռության ու երախտագիտության… Բա որ ընկեր Լուսինեն լսեր… էս ամենը
— Չի լսում, դրա համար էլ չեմ հայտնում…
— Բա որ ես չլսե՞մ…
— Էն ժամանակ…,- ծիծաղում է,- կստանաս… Գո՛րծդ արա, լավ ես լողացնում…
— Իմացա՞ր… Որ վատ անես, չլողացնես, կիմանա ընկեր Լուսինեն էլ…
Արդեն սրբիչի մեջ փաթաթված, իմ գրկում, հյուրասենյակի ճամփին, աչքերիս մեջ ծիծաղկոտ նայելով՝ նշանավոր բստրում է…
Ֆոտոխմբագիր՝ Արմինե Թոփչյան
#1537