Օրեր առաջ Ագարակում էի Գևորգ Հակոբյան կրտսերի մեկամյակի առիթով։ Մեր սեբաստացի 2-4 տարեկանների հաճախակի դարձած հավաքները ևս հաստատում են, որ Ագարակը գրավիչ վայր է բոլոր տարիքի երեխաների համար։
Շրջում էի Ագարակի անկյուններով, արձանագրում փոփոխությունները, երբ ինձ անակնկալ մատուցեց մեր Հազարանը… Մնացածը՝ ապշահար տիարի տեսանյութում։
#2062
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=CxbrMLi6tF4]
Իմացա՞ք՝ մշտական վարսավիր, սեբաստացի Հրայրի և Հովսեփի հայրիկ Իսրայելի մոտ մազերս մարզիկի սանրվածքով կտրել եմ, ու երեկ առավոտվա ճախրանքը հեծանվային դրախտի ճամփով՝ Խանջյանից ծովակալ Իսակովի ափով-Երևանյան լճով-Սեբաստիայով, նաև սրանից է․․․ Ճամփի
Այնպես չէ, որ ես միշտ հաշտ եմ իմ օրագրապատումով օրը, իմ աշխատանքն այսպես ամեն օր առտու-գիշերվա չորսին սկսելու հետ… Հատկապես այսօր, հիմա, երբ արթնացել եմ ու դժկամությամբ արձանագրել՝ երեքի և
Իմ օրագիրն էլ, Անտուանի «Գրապտույտ»-ի նման, այս տարի էլ, անցած տարի էլ, գալիքում էլ ձեռքբերում է… Գրելու ընթացքում «աստիճանաբար դուրս եմ հանում իմ միջի զայրույթը»… Պատկերացնո՞ւմ եք՝ օրվա ընթացքում այնքա՜ն