Սիրելի սեբաստացիներ, Բլեյան բաց դպրոցի-հեղինակային կրթական ծրագրի օրացույցի  ամենահուզիչ-ոգեշնչող կետերից է Հանրապետության տոնին՝ մայիսի 28-ին հանրապետության բարձունքների նվաճման ամենամյա ֆլեշմոբը՝ անմոռաց մասնակիցներից յուրաքանչյուրի համար։

Գագարին պրոյեկտով սկսված-ծավալվող Համբարձման խաղերը-մաքրությունը, մեր անընդհատ հիացումը Սևանով, Հրազդանի ավազանի սար ու ձորով, քար ու քարափով, թելադրում են, որ սեբաստացիները դասարանով, խմբով արագ կապվեն Գագարին պրոյեկտի ընկերների՝ դասարանի, խմբի հետ, համատեղ մշակեն «Հայացք բարձունքից» իրենց նախագիծը, վերելքի գնան, հասակակիցներով-ընկերներով միասին քայլեն, հիանան, վայելեն-խնամեն մեր մի բուռ հայրենիքը։ Վստահ ենք, որ «Դար հիմնադրամը, Արսեն Աղաջանյանը, ինչպես Համբարձման խաղերի-մաքրության դեպքում, առջևից կգնան։

Աշոտ Բլեյան
Սուսան Մարկոսյան

#2063

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Սրանք դեռ ծաղիկներն են… պտուղներն ինչե՜ր են լինելու…

Երգչախումբը ցրվել է, Ավագ Եփրեմյան։ Այսպես է երգացնում մեզ, հասնում ամեն մի սեբաստացի պատանու՝ կրտսեր և ավագ, ուսուցիչներին է հասնում… միջանցքից, ուսումնական առօրյայից հավաքում մի նախագծով երաժշտության կենտրոնի սրահներից մեկում,

Ե՛վ Բլեյան, և՛ սեբաստացի․․․ Փառքդ շա՜տ…

Իրիկունը՝ «Անակնկա՜լ»,- կբացականչի Դավիթ Բլեյանը, սպասված ամեն օր՝ կավելացնեմ ես, մեզ այցելել են նշանավոր-սիրելի Բլեյաններ՝ Մարիամ և Արման քույր-եղբայրը։ Դավիթը ՝ բութը վեր տնկած, վայելքի մեջ, միանգամից երկու  ձուձու կակա

Կուզեմ հո՜ւրը դժոխքին, ալ լուսնի լույսն ինչ ընեմ…

Ես, գիտեք, բոհեմի մարդ չեմ. գիշերային բոհեմային կյանքն իմ երազներում անգամ չկա: Այս գիշերային աշխատանքը՝ որպես բոհեմ, գրելով-կարդալով-մտածումով, ինքս ինձ հետ, երկնքով-փողոցի գիշերային ձայներով լինելը, հասավ-խաչեց ինձ ու 1004 գիր-օր