Հունիսի 4-ի այս օրը, որ որպես ընդարձակ-յուրահատուկ ընդհանուր պարապմունք՝ կրթահամալիրի Ավագ դպրոց վարժարանի 2020-2021 ուստարվա շրջանավարտների  Ցտեսություն-ցնծություն  ուսումնական նախագծով,

  ամենամյա է, իհարկե՝ հուզիչ հանդիպում-գրկախառնումներով կլինի․․․ Սեբաստացի դաշտերը կտեղավորեն բոլորին, ընտանիքներին, շրջանավարտներին, սեբաստացի սովորողներին, կենտրոնում իրենց սիրելիներով՝ որպես օրվա հերոսներ, զմայլվողներին․․․ Լուսանկարները ամենից լավ կպատմեն․․․ Պահն այս մոգական կմնա․․․ 

Իսկ շրջանավարտները մեր իրենց կարած շորերը կփոխեն ճամփորդականով, կառնեն ցուպերն իրենց, ուսապարկերն ու նախագծային խմբերով, իրենց կազմած երթուղիներով, եռօրյա ճամփորդությամբ հայրենի աշխարհը կվայելեն․․․ 

Ուսումնական գործի մեր հեղինակած կազմակերպումը այսպիսի անցումներ ոչ միայն թույլ է տալիս, այլև նախապատրաստում․․․ 

#2075

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Կոկորդում մնացած արցունքի պես

Ուսուցիչն ընկեր Լիլիթի (Առաքելյան) պես պիտի լինի, որ կարոտես, տեսնես՝ ուրախանաս, մոտենաս, որ հետը լինես, կարոտդ առնես, ուրախանաս․․․ – Պա՛պ, դու գուշակեցիր, որ ուզում եմ դաշնամուրի գնամ, շարունակեմ․․․

Ի՞նչ է պետք՝ Երուսաղեմ ուխտի՞ գնալ, գնում եմ…

Դավիթ Բլեյանը հասավ, իհարկե, իր վերջին օրերի մուրազին. իմ Հասմիկ ավագ քույրիկն իրեն բնորոշ բարեխղճությամբ կատարեց Խաչվերաց տոնին հայտնաբերած Դավիթ թոռնիկի տատիկությունը, այցելեց Դավթին Դպրոց-պարտեզ, նվերներով… նոր մեքենա, քինդեր-ձվիկ ու էլի

Իմ ընտրած խորհրդանիշով օր՝ իր պատումով գիշերային…

Դավիթ Բլեյանը տեղում, տանը գրառում արեց լուսանկարի տակ, որ իր ուսուցիչ Լուսինե Փաշայանն ուղարկել էր Արմինեին՝ իր «պոզիտիվչիկի» քաշած պատկերը․․․ Առավոտյան, սուրճի սեղանի մոտ Արմինեն, որպես ծնող, ուրախանում է. —