Գմբեթի ճեղքում բուսնած տուղտի պես․․․
Մեկ, թե երկու արթնացումով քնեցի տասներկու ժամ՝ իրիկունը 21։20-ից առավոտ՝ 09։20։ Հյուրասենյակի ժամացույցին եմ երկու անգամ նայել։ Իրիկունը՝ Արատեսից հետո, շնորհակալ եմ վարպետ վարորդ Սմբատին Պետրոսյան, վերադարձի ճանապարհի ընթացքի-երաժշտության համար, Աղավնաձորի բարեկամ-ընկեր Աշոտին ու Կարինեին՝ իրենց ստեղծած մենատնտեսության, ազգագրական-ընտանի սեղանի, Արենի խողողից ստեղծած գինով հյուրասիրության համար․․․
Մինչև քունը, քնի ընթացքում, երևանյան անձրևի մեջ՝ այս տողերը Սևակի խտացումն են իմ մտածումի, որ իհարկե, առանց Արատեսի վանքի ճեղքերում բուսած տուղտերի, որ երեկ էլ ծիկրակեցին վանքի պատերի ճեղքերից, չէր առաջանա-ծնվի ու իմ կիրակիի գրի վերնագիրը դառնա․․․ Իմ օրագրի բոլոր՝ սրանով 1518 գրի, վերնագրերով նոր գիր-պատումի նախագիծ իմ օրագիր-գրականության կա՞, որպես ընթերցողների, հեղինակային մանկավարժության հեղինակների, բարեկամների ինքնավար ստեղծական հավաքանու ստեղծագործություն, հարմար-օգտակար նոր ընթերցողների ընտրանի․․․
Դավիթ Բլեյանին, իր քույրիկ Աստղիկին միասին քնած պիտի նկարես․․․ ինչը ես անում եմ հիմա հաճախ, այսօր էլ, արթնացումով կիրակիի․․․ Այս խաղաղված մեկ ամսին մոտեցողը քիչ հետո մի ղժժոց կդնի, մինչ Արմինեն զրուցելով-անշտապ կփոխի շորերը։ Մայր ու աղջիկ, իհարկե, լսում են իրար։ Ու հետո Աստղիկը մինչև մեկ ժամ կսկսի իր հացը-ջուրը-մեծացումը մայրիկից քաշել անձայն․․․
Դավիթ-Աստղիկ-Արմինե լուսանկարները՝ Աշոտ Բլեյանի։
Դավիթ Բլեյան քեռի-եղբայրն իր փոքրացած շորերից չի բաժանվում, չի բաժանվի, Վահանին Սերոբյան՝ Տաթև քույրիկի ու Սամվել հորեղբոր, չի տա, շորերի մեծացնելու ձևը գիտի․․․ ցույց է տալիս։
— Ինչի՞ պիտի տամ, ես դրանց կապվել եմ, Վահանի ինչի՞ն են պետք իմ շորերը, թող ինքն իրենը մեծացնի․․․
Ու անցնում է գնացքներով իր աշխարհի ստեղծմանը։ Ճամփորդ Դավիթը տնով մեկ փնտրում, նոր կյանք է հաղորդում իր ունեցած պիտույքներին, լեգոներին․․․
Ամենը, ինչ որ իրենն է եղել, նորից կենդանանում է, նոր կյանքով ապրում իր 7-ամյակին ընդառաջ․․․ 2019-ի հունվարի 8-ից սկսվող ճամբարներն ուսումնական-նախագծային դպրոց-պարտեզների, Միջին դպրոցի, հարյուրավոր տարատարիք սեբաստացիների անսահման հարթակներ են գոյություն ունեցող աշխարհների բացահայտման-ներկայացման-փոխանակման համար։ Լուսինե՛ Փաշայան ու ընկերներ, խոստացել եք․․․
Իսկ երկուշաբթիից սկսվող նախաձմեռպապի-նախաամանորի այս շրջանը՝ ուսումնական օրացույցով, «Բլեյան» կրթական ցանցի աճող ինքնավարության թելադրանքով թողնված է դպրոցներին մեր, ուսումնական կենտրոններին, խմբային-անհատական նախաձեռնություններին։ Կիրակի է․ հրապարակեք, իմանանք։
Արատեսից ձմռան պատկերները՝ Սմբատ Պետրոսյանի։
Արատեսն էլ այս ամենի մեջ․․․ որպրես մեր մասնաճյուղ, դպրական կենտրոն, հիմա էլ՝ որպես ձմեռային դպրոց բնության գրկում, վառարանային, հարմարավետ տնակներով, կենցաղով։ Աջակցենք մեր բազում զբաղվածության մեջ Սմբատին Պետրոսյան, մեր նոր աշխատող Տարոնին՝ Հերմոն գյուղից, շինարարներին Եղեգիսի համայնքից. գործ է, առաջ կըկնի։
Այսպես է գործում մեր հայտնի վարպետ Յուրի Ագջոյանը, ում մենք փաստորեն ուղեկցում էինք իր արատեսյան նորամուծությունները, պատուհանները նախագծային վիճակի բերելու համար։ Արատեսը այսպիսով, հյուրընկալ կլինի հունվարի 5-ի, 6-ի Սուրբ Ծննդյան խորհրդին։ Համեցե՛ք յուրաքանչյուրդ։ Ասված է՝ Արատեսն ամենքինն է։ Կրթահամալիրի գեղարվեստը՝ իր ուսումնական կենտրոնով, Կարինե Մացակյանով, Քնարիկ Ներսիսյանով, Սվետա Ճաղարյանով, քանդակագործության դպրոցի ղեկավար Վիգեն Ավետիսով, Արատեսի գեղարվեստի բարձունք-հարթակը՝ իր նշանավոր քարանձավով, բնակելի կացարան դարձնելու պարտավորություն ունի, նույնքան օպերատիվ ու գեղեցիկ, ինչպես այս տեսաֆիլմն է, մինչև առաջիկա Սուրբ Ծնունդ…
Ձմեռային Արատեսը՝ կրթահմալիրի տնօրենի օբյեկտիվից։
Շաբաթն այսպիսին էր․ տեսանելի ու ոչ այնքան, բայց առարկայական փոփոխություններով։ Սմբատն այս անգամ էլ տեսնելն ու ընթացքից ներկայացնելը մեկ արեց, մինչև տիարը քնած է. վարպետ է։ Շնորհակալ եմ, օ՜, արթուն եղբայր։
Ֆոտոխմբագիր՝ Արմինե Թոփչյան
#1518