• Աշխարհի ամենակեղտոտ քաղաքը գտնվում է Ռուսաստանում, և դա Չելյաբինսկն է՝ իմ սերնդի համար նշանավոր… մտքովս չէր անցնի… Դիտեˊք զարհուրելի կադրերը… Շրջակա միջավայրի երկարատև աղտոտվածությունը պիտի ազդեր բնակիչների վարքագծի վրա ու կատարյալ փակ շրջան դարձներ աղետը… Ո՞վ մաքրի և ինչպես, եթե մարդը խոցված է աղտով… Մենք սկսում ենք մեր կրթական պարտեզի՝ Բանգլադեշի մեր եդեմի կառուցումը բնակչից…

Դու պիտի գտնես…
Լուսանկարները` Մարգարիտ Մանվելյանի:

Իսկը տեղն է իմ երևանյան նախագծի մասին պատմելու՝ երևանյան կենտրոնի, որ իմ կարծիքով նաև մետրոպոլիտենն է՝ իր «Հրապարակ», «Երիտասարդական», «Մարշալ Բաղրամյան» կայարաններով… Կիրակնօրյա-ամանորի իմ գրին ոգևորվածությունը և´ խորթ չէ, և´ ավելին, բնական զարդարում է, ինչպես տոնածառը` խաղալիքներն ու լույսերը տոնական… Մեր երևանյան մետրոն, մեծ ցանկության դեպքում էլ, իր այսօրվա միագիծ կարճ սխեմայով հանրային տրանսպորտ չես անվանի… Բայց այն կա Երևանի կենտրոնում, և իր, գոնե, «Հրապարակ» կայարանով ու կայարանամերձ գլխավոր պողոտայի նորակառույց հրապարակով, «Երիտասարդական» մետրոյով՝ Օղակաձև զբոսայգու իր հատվածով, Մարշալ Բաղրամյանով՝ իր Սիրահարների այգով, ներսով ու դրսով, քիչ ծախսերով կարող է վերածվել Ամանորյա հեքիաթի՝ բոլոր տարիքի երևանցիների համար, անմոռաց մի տպավորության՝ զբոսաշրջիկների-օտարների համար… Նոր՝ տոնական հանդիսավոր կերպար փոխանցել մշակութային Երևանի կենտրոնին, որ մետրոյի կայարանները դառնան երեք մեծ-ինքնուրույն ցուցասրահներ` կապված աշխարհի կամուրջ-հարթակներով… Սա կարելի է անել ամառ թե ձմեռ, աշուն և գարուն… Սա կարող եմ և ես՝ որպես նախագիծ, որպես երևանցի իրագործել… սրանով վերականգնել իմ կորցրած կապը Երևանի հետ ու Դավիթ Բլեյանին փոխանցել անմոռանալի-անբաժանելի մանկության քաղաք-հեքիաթ, որից բաժանվել չլինի…

2015-ի կանաչը…
Լուսանկարներ`Նունե Մովսիսյանի

Տարին բոլորեց, երեսը շրջեց,
Նոր դիպակ դրավ, նոր դեմք ցույց տվավ,
Մարդիկ խնդացին, կերան, խմեցին,
Նորադեմ տարուն դիմավորեցին:
Ղ.Աղայան

2015-վերջին կիրակիի գիր-ընթերցարանը՝ 52-րդը, անընդհատ… Բոլորը մեկտեղենք` մի հետաքրքիր ընթերցարան-ժողովածու կդառնա… Ես 2015-ում ավելի հետևողական գործեցի, քան 2014-ում. հաստատ… Եվ  դետալ է, բայց կարևոր. հետևեցի, որ մեր կրթահամալիրի խորհրդանիշ դարձած Ռոքսին դիմավորի 2016-ը նոր՝ հատուկ իր համար պատրաստած այս տնակում: Չգիտեմ, վարպետ Պետոյի համար սոսկ հերթական աշխատա՞նքն էր այս, բայց Լուսինեն Աբրահամյան, Քաջիկը, Խորենը, Սոնա ավագը Փափազյան հաստատակամ, բոլորիս աջակցությամբ, կրթահամալիրի տնտեսությունը պիտի վերածեն Բանգլադեշի ամենախնամված, գրավիչ տարածքի… Իսկ Ռոքսիի մայրանալը կդառնա 2016-ի ամենասպասված ուրախություններից…

Մեր Ռոքսին` իր նոր տուն ու տեղով:
Լուսանկարներ`Լուսինե Աբրահամյանի:

Ֆոտախմբագիր՝ Արփի Սահակյան
#538

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Հայտնի, Հռոմի պապից էլ հայտնի, բայց սահման չկա

Ինչքա՜ն հեշտ է 100-րդ գրից հետո. Ինքն իրեն գրվում է. Թողել եմ ներքև, մեծ լերան տակին, Ե՜վ փառքը, և՜ գանձ, Ե՜վ քեն, և՜ նախանձ — Ամենը, ինչ որ ճընշում է հոգին: Եվ էն ամենը, արդ նայում եմ ես — Տեսնում եմ նորից Իմ լերան ծերից — Էնպես հասարա՛կ, դատարկ են էնպե՛ս… Եվ ես իմաստուն ու բեռըս թեթև, Անհոգ ծիծաղով, Երգով ու տաղով Իջնում եմ զըվարթ իմ լերան ետև… Հ. Թումանյան Ամբողջական կիրակի ապրեցինք՝ ապաքինման կիրակի: Դավիթը,

Ի՞նչ տարբերություն կա որդի և օձի մեջ…

— Ի՞նչ տարբերություն կա որդի և օձի մեջ,- հարցնում է Դավիթ Բլեյանը հերթական իրիկնային ընթերցանության ժամանակ… Դժվար էր հավատալ, որ 23 ամիս տևող բանակցություններն Իրանի միջուկային ծրագրի անժամկետ սառեցման և

Ներեցե՛ք, Դուք երևի այնուամենայնիվ նկարիչ եք, Գրիգո՛ր Խաչատրյան

Երկու փոփոխություն իմ կյանքում՝ հեծանիվ եմ նստում հեծանվորդի գլխարկով-ձեռնոցներով. իբր քիչ նախանձողներ կային, սրանից հետո ի՞նչ կլինի…, օրվա վերջում լողում եմ մինչև տուն դարձի ճանապարհն իմ թառլան նժույգով բռնելը… Երեկ,