Հա՛մ լսեք, հա՛մ տեսեք ձեր Տիարին…

Զոռը գրելու գործիքը չէ. այս օրերին չի գրվում, զոռով հո չէ՜…
Կարդալն էլ զոռով չի լինում, ո՞նց ձեզ զոռես… Փորձենք պատմել օրը կենդանի, որպես պատմություն… Դառնամ պատմագիր օրվա: Ընթերցողը սովորի լսել… սկզբում դուք՝ ինձ, հետո ես ձեզ… Սովորենք իրար հետ, սովորելով իրարից:

Մեր հինգ տարեկանների դաստիարակի օգնական Ծաղիկի, Արման Երանոսյանի մի խոստովանության, Մարիամ Բլեյանի հայտնության մասին է իմ օրապատումը:
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=DtoPIc1IZCY]

Կրթահամալիրում հինգ տարեկանների ստուգատեսային շաբաթ է:
Լուսանկարները՝ Արմինե Թոփչյանի:

#1190

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

13 թիվը չարագույժ չէ, այլ իմ կյանքի հասցեներ

Առավոտյան 4-ից 5-ը անցա մեդիայով, կարդացի՝ ինչ է կատարվել 24 ժամում, իմ բացակայությամբ։ Այդ ընթացքում կարդում եմ իմ էլեկտրոնային փոստը, աշխատանքի հետ կապված հատուկ տեքստեր։ Հիմա ես գրում եմ իմ աշխատասենյակում,

Ուրախ-անկեղծ հաջողություններով մեկմեկու…

Մտահոգ-անկեղծ դժվարություններով մեկմեկու… Ու միշտ՝ ամբողջական ներառական…. «Ազատություն» ռադիոկայանում, մինչ իմ ուղիղ եթերը րոպեներ ունեի։ Մի վատ բան կա լրատվական-վերլուծական ինձ սիրելի այս միջավայրում՝ օդափոխությունը. այսպիսի անշարժ-ծանր-չթարմացվող օդում կարելի՞ է

Բալկանիզացիա, որտեղ երկաթ, բետոնն ու բոլգարկան դեռ անելիք չունեն

Ի՞նչ եմ անում գիշերը ժամը 3-ին… Քունս, ինչպես տրամադրությունս, այնպես է խառնվել-փչացել, որ միայն Շուշոն՝ Շուշան Բլեյանը գլուխ կհանի… Առայժմ խաղող եմ ուտում գրել-կարդալ-ներսուդուրս անելու ընդմիջումներին… Ուտելու խաղող շատ եմ