Հա՛մ լսեք, հա՛մ տեսեք ձեր Տիարին…

Զոռը գրելու գործիքը չէ. այս օրերին չի գրվում, զոռով հո չէ՜…
Կարդալն էլ զոռով չի լինում, ո՞նց ձեզ զոռես… Փորձենք պատմել օրը կենդանի, որպես պատմություն… Դառնամ պատմագիր օրվա: Ընթերցողը սովորի լսել… սկզբում դուք՝ ինձ, հետո ես ձեզ… Սովորենք իրար հետ, սովորելով իրարից:

Մեր հինգ տարեկանների դաստիարակի օգնական Ծաղիկի, Արման Երանոսյանի մի խոստովանության, Մարիամ Բլեյանի հայտնության մասին է իմ օրապատումը:
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=DtoPIc1IZCY]

Կրթահամալիրում հինգ տարեկանների ստուգատեսային շաբաթ է:
Լուսանկարները՝ Արմինե Թոփչյանի:

#1190

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Խիզախների ու խիզախումների ժամանակը

Բանավոր թե գրավոր, հատկապես բանավոր, սեղանի շուրջ իմ հասցեին հաճախ է հնչել «խիզախ» որակումը, սրա հոմանիշ «համարձակը»… Չնայած իմ ականջը «խիզախն» ու «համարձակն» իրարից տարբերում է… Սրանով մարդիկ հաճախ ինքնապաշտպանվում

Ա՛յ քեզ հեղափոխություն…

Որ մեկուսացված, խռոված, թևաթափ տիար-տնօրեն Աշոտ Բլեյանի տպավորություն չթողնեմ՝ իմ երեկով սկսված նախածնունդի արձակուրդով… Ամենևին այդպես չէ․ Արմինեի հետ այցելեցինք «Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ» բուժկենտրոնի ծննդատուն․․․ Ամենաուշադիր, ամբողջական ստուգում-զննությունները հաստատեցին առողջ

Դու բոլորովին գեղեցիկ ես, ո՜վ իմ սիրելի…

Մեզ միավորող գործունեությո՞ւն է դարձել իմ օրագիրը… Ելենա Խոդիկյան, շարունակո՞ւմ ենք միասնացման այս հյուսը, կունենանք հրավեր-կանչ որևէ խմբով, դպրոցում, սեբաստացիական աշխարհի մի անկյունում, քայլքով-հեծանվաերթով, ինչպես երեկ, իմ կողմից անարձագանք չի մնա, կտեսնենք–կլսենք–կգրենք mskh.am-ում,