Մինչև դուք, անշտապ ընթերցող-չընթերցող, սեբաստացիներ` բոլոր կարգերի ու ժամանակների, արթնանաք, ձեր կենցաղով-օրվա բեռով, ճամբարային, նախագծային, ստուգատեսային հունվարի, վաղը մեկնարկող նոր ուսումնական շրջանի չարածը-պռատ արածը կարգի բերեք, ձեր խիղճը մաքուր՝ պատասխանեք բոլոր կարգի էլեկտրոնային դիմումներին, խնդրանք-պահանջ-հիշեցումներին, կրթահամալիրի պաշտպանության ակումբի (կուսակցության) անդամների և Արեգ Սերոբյանի համազգային քվեարկության նախաձեռնություններումգործողություններում կողմնորոշվեք․․․ ի՞նչ ժամանակ պիտի մնա, որ դեռ իմ գրով լցնեմ։ Օրվա հոգսը լիուլի բավ է առցանց աշխատանքի կիրակիի համար։ Ու որ պատվիրան չխախտվի․․․

Անպայման ընթերցեք Հասմիկ Ղազարյանի «Թարգմանիչ»-ի «Լռության պարուրակը*. Ինչի՞ է հանգեցնում մեկուսացման վախը» հրապարակումը։ Երևույթի ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս՝ «պարուրակ» լինելով՝ մենք կհայտնվենք այն իրականության մեջ, որը ոչ միայն չենք ընտրել, այլև չէինք ուզում։

Մեր միջին դպրոցի 6-րդցի Արամ Պետրոսյանի «Հունվարյան պատերազմը և կուսակցականների փոփոխությունները» ակնարկ-պատումը ազդի-գովքի-տարածման կարիք չունի․․․Արդյունքում  կուսակցականներ դարձած սպա Պետրոսյան Արամը, շարքային Մկրտչյան Հայկը, Ստից գեներալ Արշակյան Նարեկը, Դավիթ Տիգրանի Հարությունյանը, Վահե Արմենակի Գրիգորյանը, Արշիլ Արտյոմի Խաչատրյանը… դա անում են, կշարունակեն անել։ Կարդացեք ձեր առողջության համար։ Ի դեպ, ո՞ւր մնաց ստից գեներալի «թիկնամահ», հուժկու Բարսեղյան Արամը…

Ձմեռային պատկերներ. լուսանկարները՝ Արմինե Թոփչյանի:

Իսկ օրվա վերջում, եթե այլևս ոչինչ չեք ունենա անելու, ստեղծեք այդպիսի մի կուսակցություն-ակամա նախագիծ, ինչպես մեր ճամբարականները․․․ Հաշտեցրեք, ներող-ներառական դարձրեք մեզ իրարու՝ ավելի համերաշխ դարձնելով սեբաստացիական բոլորիս աշխարհը․․․

Սա էլ մեր նոր, բոլորիս համար մատչելի, անվտանգ, հուսալի ընկերը` բերված Գավառից, որ կիրակի օրով հասցնում է ներառվել Խզբզի և Բոմի խստապահանջ միջավայրում։

Տեսանյութը` Լուսինե Աբրահամյանի ՖԲ էջից

Կիրակի օրով այս երկու հիշեցումն էլ անեմ․․․

#920

* Պարուրակ — գոյական. 1. Կոնի՝ գլանի ևն վրա կամ որևէ կարգի խողովակի անցքի մեջ արված պարուրաձև ակոս:
2. Պտուտակային՝ պարուրաձև գծի՝ ակոսի ևս մեկ պտույտ՝ ոլոր տակ:
3. Տե՛ս Գալարախողովակ:

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ինքնուրույն, հարցերով սովորելու բնական մեթոդ…

Օրվա պատումն սկսեմ այնտեղից, որտեղ ընդհատել էի իմ երեկվա գիրը։ Սուրբ Ծննդյան առավոտ էր Երևանում, Հայաստանում։ Ճերմակ-փափուկ էր մեր շենքի շուրջ. ամենուր եկեղեցի՝ սրբազան պատարագի կանչ կար… Դավիթ Բլեյանն ինձ

Աստծու համար հեշտ ու դժվար մի՞թե չկա․․․

Պիտի բանաստեղծ լինել, Երևանի, նրան ստեղծած Հայաստանի, Գյումրիի մասին գազել գրելու համար, ինչպես Մահարին Գուրգեն․․․ Կարոտ Մի իրիկուն դուրս կգամ այն մեծ քաղաքում, և բազմահարկ և հսկա — այն մեծ

Ինքը չի տեսնում, ինքը զգում ա ինձ, քեզ, բոլորին…

Վենագիրը Դավիթ Բլեյանը տվեց, երբ օրեր առաջ հարազատների մի խմբով միշտ կենդանի սիրելի Համլետ Խաչատրյան ճարտարապետ ընկերոջս հիշարժան բնակարանի բակում հավաքվեցինք, որ Համլետի Մարի այրին անձրևներով ուշացող, բայց անխուսափելի ամառը