Ես չեմ գրում, պատմում եմ, ինչպես հայրս… Հա, ինձ մեր չի բերել, ես հորս տղան եմ, ուզում եմ նրա նման լինել… Իմ մեջ թույնը բացակայում է, չգիտեմ՝ օրվա մեջ առաջանո՞ւմ է, որ առաջանում է՝ ի՞նչ է լինում. երևի զայրույթի, բռնկումի, հուզումի հետ դո՞ւրս է գալիս՝ թունազրկվո՞ւմ եմ: Այդպես հայրս էր: Պատմելու ժամանակ ես կենդանանում եմ, այն, ինչի մասին խոսում եմ, ինձ սիրելի է դառնում, ես սիրում եմ կրկին… Այդպես հայրս էր պատմում… Իր ծննդավայր Գավառի Լանջաղբյուրի, իր վարուցանքի, լավագույն հնձվորի օրինակի մասին՝ երկար, մանրամասն…
Ես չեմ գրում, պատմում եմ
28.03.2014
0 Comments
Explore More
Այսպիսի դիտարան՝ դեպի Արարատ ու սեբաստացիական աշխարհ…
Մարգարիտ Սարգսյանի տղան՝ Նարեկը, Դիանա Գևորգյանի սանն է, 5 տարեկանների խմբում Սարգսի, Արեգի, Լևոնի… Էլիզա Բաղդիյանի անբաժան ընկերը… երբ Գեղարվեստում ինձ հանդիպում է, որքան էլ ինքն ու ես միշտ բազմազբաղ
Գիրք ազգաբանության Դավիթ Բլեյանի՝ Աշոտի որդու
Մանյակ-տնօրենի անընդհատ՝ 572-րդ հերթական գիրն օրվա… Դավիթը երեկոյան (իրիկունը) կամ/և առավոտ կանուխ, երբ արթնանում է, ինձ տեսնում է համակարգչի առաջ կամ հեռուստացույցով «Եվրոնյուզ» դիտելիս… — Պապ, դու հո հեռուստացույցի ու
«Հակաբացիլ Կոմիտաս» նախագծի ընտանեկան փուլի մեկնարկի օրը
Աշոտ Տիգրանյանը չլիներ, երևի չկարդայի «Новое время»-ի 2015 թ. մարտի 26-ի համարը, չէի իմանա, որ ռուս բանաստեղծ Օսիպ Մանդելշտամը 1930-ի գարնանը մեկ ամիս տևող գործուղումով եղել է Հայաստանում… “Я в себе