Ես չեմ գրում, պատմում եմ, ինչպես հայրս… Հա, ինձ մեր չի բերել, ես հորս տղան եմ, ուզում եմ նրա նման լինել… Իմ մեջ թույնը բացակայում է, չգիտեմ՝ օրվա մեջ առաջանո՞ւմ է, որ առաջանում է՝ ի՞նչ է լինում. երևի զայրույթի, բռնկումի, հուզումի հետ դո՞ւրս է գալիս՝ թունազրկվո՞ւմ եմ: Այդպես հայրս էր: Պատմելու ժամանակ ես կենդանանում եմ, այն, ինչի մասին խոսում եմ, ինձ սիրելի է դառնում, ես սիրում եմ կրկին… Այդպես հայրս էր պատմում… Իր ծննդավայր Գավառի Լանջաղբյուրի, իր վարուցանքի, լավագույն հնձվորի օրինակի մասին՝ երկար, մանրամասն…
Ես չեմ գրում, պատմում եմ
28.03.2014
0 Comments
Explore More
Անգին զրույցով ու հանկարածահաս զգացումներով այլակերպության կիրակի
«Էլ ի՞նչ ասեմ ես ձեզ․ անիմաստ են բառերը, Գուցե ա՛յն միայն, որ վախճանվելը վիճակված է, ավա՜ղ, յուրաքանչյուրիս․․․»
Բարի կիրակի եղավ
Իսկ ես մաքրվեցի-խաղաղվեցի. լավ էր, որ իմ քույրիկներ Նազենիների՝ աստղ ու կրտսեր, Սուսան և Էդիտ Հովհաննիսյանների հետ մեր Նեկտարենց հյուր եղա: Որքա՜ն կարևոր ժամանակ անցկացրի Դավթի հետ տիկին Ֆրիդայի՝ Տիգրան
Կարոտ զորեղ բան է, ձգուկ
Շուշան Բլեյանին, ես, իհարկե, կարոտել եմ: «Կարոտ զորեղ բան է, ձգուկ»… Եվ լավ է, որ Շուշանն ունի ձմեռային արձակուրդ, մեկ էլ տեսար, դեկտեմբերին հայտնվեց մեր ձյունանուշիկը: Համ էլ առանց Շուշանի