Դավիթն էլ թե՝
— Հայրիկ չդառավ, մի կրակ դառավ:
Հետո էլ իմ` իր, իր մայրիկի հետ հարաբերությունների կերպից ելնելով`
— Հայրիկ չդառավ, տիար դառավ:
Դավիթն էլ թե՝
— Հայրիկ չդառավ, մի կրակ դառավ:
Հետո էլ իմ` իր, իր մայրիկի հետ հարաբերությունների կերպից ելնելով`
— Հայրիկ չդառավ, տիար դառավ:
Դավիթ Բլեյանը շարունակ ուզում է հասկանալ՝ ոնց է, որ ապրիլի 24-ը կիրակի չէ, բայց հայրիկը տանն է… Ուշադիր հսկում է, որ հանկարծ չանհետանամ։ Իսկ ես այս ծավալվող-սաստկացող խոնավությունից խեղճացել եմ,
Դավիթ Բլեյանը սիրում է հարցնել. — Ե՞րբ է բացվում լույսը, պա՛պ, դու գիտե՞ս… — Գիտեմ, Դավիթ, գիտեմ և ինչպես… Ես թողարկում եմ վեց հարյուր յոթանասունյոթերորդ գիրն ավանդական-հաստատուն-բնական ընթացակարգով. առտու գիշերվա
Կներեք, բայց կրթության շարունակման համար պարտադիր զինծառայությունից տարկետման իրավունքի ու Փանիկում օրերս հողին հանձնված պարտադիր զինվորական ծառայությունը կատարելիս սպանված քսանամյա Սիմոն Ճավրշյանի մասին հրապարակումներն իմ օրագրում իրար հաջորդում են… Մեր