Դավիթ Բլեյանի համար խոստացված նոր՝ շղթայով ու երկանիվ հեծանիվը պարտեզում է, տուն չի հասել… Դավիթն իրիկունը հաշվում է իր հեծանիվները՝ կարմիրը, որ տանն է՝ երեք անիվով ու խցով, դեղինը, որ պարտեզում է միշտ, կապույտը՝ նորը… Ու հանկարծ, իր կապույտ-նոր հեծանիվն է պահանջում.
– Հենց հիմա գնա՛ բեր, ինչո՞ւ եք թողել պարտեզում, – պահանջում է մայրիկից:
Արդար լինենք, Արմինե մայրիկն է վրիպել, չի կարևորել.
– Դե լավ, ի՞նչ վռազ է… Չփախավ:
Չարացած է իմ հեծանվի վրա ու մուռը Դավթի հեծանվից է հանել… կամ էլ ուշքն ու միտքն իր ավտոպարապմունքներն են… Օրեր է հաշվում, թե երբ է նստելու իր մեքենան… Փոխանակ իր բաց կապույտ հեծանվով միանար մեզ՝ երեք դառնայինք, մի անգամ չի մոտեցել իր անունով Ամերիկայից հասած թառլան ձիուն, որ երեկ մոլորվածի պես հասել էր «Սեբաստիա» համերգասրահ՝ ընդհանուր սեմինար-պարապմունքին, սրճարանում միայնակ-մոլոր սպասում էր… Ո՞ւմ:

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Գնացեք ապուշներ, էլի կգաք

 Դեկտեմբերի 12-ի մեր հանդիպումն ավանդական-ծիսական Դավիթ Բլեյանն այս տարի կկազմակերպի մեծի պես, այնպես, որ հավաք-ծեսի կենտրոնում լինեն մինչև 2 տարեկան սեբաստացիները: Իսկ Դավիթն ու իր դասընկերները (2011 թ. ծնված սեբաստացիկներ) թող

Քաղաքացիությունը կորցնելու ճանապարհի՞ն

Իրանը պատրաստ է միջնորդ դառնալ Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման գործընթացում… Այս նյութն էի կարդում ուշ երեկոյան, երբ ինձ զանգեց զինծառայող, 2013-ի կրթահամալիրի շրջանավարտ մեր Վիտալի Գրիգորյանը… Մոբիլ կապը, ա՜յ, հենց սրա

Մոծակները որ մեծանում են, ի՞նչ են դառնում

Դավիթ Բլեյանն իր հերթական «վոյաժ»-ն արեց գիշերվա 4-ին. գոռալով-կռվելով-պահանջելով. Բլեյան է, էլի… Իր սենյակից հասավ ծնողական ննջարան. մինչ այդ իր սենյակի հատակին գցված մեծ ներքնակից բարձրացել էր իր մահճակալին… Մեր