Կրթահամալիրի տնօրենի կոչը՝ մի քանի ժամ տոնական Երևանում միասին լինելու, մեզ տարավ զբոսանքի, այս անգամ՝ հեծանվային… Դավիթ Բլեյանը, իմ ու Արմինեի քայլարշավ ուղեկցությամբ հեծանվով դուրս եկավ, մարզական-մարտական անցավ Խանջյան փողոցի մայթով դեպի Գլխավոր պողոտա՝ մինչև Հանրապետության հրապարակ: Փոքր-ինչ անհարմարություններ կան բոլոր տարիքի հեծանվորդների համար, բայց հեծանվորդներ էլի հանդիպեցին, որոնք իրենց համերաշխությունը բուռն էին արտահայտում, ոգևորում Դավթին։

Գլխավոր պողոտայի բարեկարգ սկիզբը, որպես հրապարակամերձ հրապարակ, հարմար էր մեր տոնական զբոսանքի համար. պետք էր տեսնել՝ որքա՜ն սատանա աղջիկներ հրապուրվեցին մեր հերոսով, իսկ սա իրեն պահեց գույքից կառչած արուի պես, որի հոմանիշը խոզն է: Փուչիկներով չես հրապուրի, զգույշ է, չի մոռացել պայթյունները, հեծանվից ողջ ընթացքում չիջավ, լավ է, սիրում է դժվարություններ, խելքը տեղն է՝ դժվարությունները որպես վարժություններ կրկնում է, շարունակում, հմտանում։ Դավիթ Բլեյանն ինչպես ինքնուրույն հետիոտն է, կարելի է հետը ճամփա գնալ, այնպես և հուսալի ինքնուրույն հեծանվորդ է. Առնոլդ Բլեյան, եղբայր իմ, արագացնենք իմ հեծանվի ձեռք բերումը:

— Վերջը՝ գալիս ե՞ք գնանք ման գալու,- հայրիկն է կանչում:
— Դավիթ, գալի՞ս ես դուրս գնանք՝ ման գալու,- մայրիկն է կանչում:
— Հա գալիս եմ. հայրիկ, ես դրսում ինձ լավ եմ զգում. նորմալ: Հեծանիվով եմ գալիս: Մեքենաներիս ձեռք մի տվեք,- Դավիթն է կանչում:
— Հայրիկիդ նման. որտե՞ղ եք դուք ձեզ վատ զգում.- մայրիկի եզրակացությունը:

— Մամ, մի ջղայնացի, ես պահանջում եմ, սիրի ինձ:
Մեքենաները նորից շարել է. այս անգամ միջանցքը փակել է:
— Դավիթ, ինչպե՞ս մայրիկն անցնի:
— Թող թռչկոտելով ման գա… Մեքենաները շարված մնան այստեղ, որ ես գնամ հանգիստ քնեմ, առավոտյան գամ, տեսնեմ…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Մեր դրոշի գույնն է ծիրանագույնը

– Ծիրանագույն, նշանակում է ծիրանի գույն,- բարձրաձայն հայտնագործում է կամ ինձ ուսուցանում-իր գիտելիքներով ներկայանում Դավիթ Բլեյանը… – Մեր դրոշի գույնն է ծիրանագույնը,- շարունակում է… – Չեմ ուզում երեք գույն, կապույտն

Ինչպե՞ս է, որ այդպես է, ինչպե՞ս է հասունանում միրգը, պա´պ

Հիմա, երբ Կուբայում՝ Հավանա մայրաքաղաքում ԱՄՆ դեսպանատան շենքին ծածանվում է ամերիկյան պետության դրոշը, ինձ ապշեցրեց անմեռ հեղափոխական, Կուբայի հիմնադիր Ֆիդել Կաստրոյի 1973թ. ասածը. «ԱՄՆ-ն մեզ հետ կխոսի, երբ կունենա սևամորթ

Որ մաքուր լինի, միշտ մաքուր պիտի լինի, ո՜վ բնակիչ Հայոց աշխարհի

Տեր Գնել քահանա Մարտիրոսյանը Հայրավանքում մեզ՝ սեբաստացիներիս՝ ուսուցչական երգչախմբին, նրա գեղարվեստական ղեկավար ու խմբավար Հարություն Թոփիկյանին, տնօրեն Աշոտ Բլեյանին, պարտավորեցրեց Պատարագի պատրաստվել… Մաեստրոյի պլանների մեջ Պատարագ երգել-ձայնագրելը, որքան գիտեմ, վաղուց