Հերմինե Անտոնյանը, ով կողքիս, «Կլոր սեղանի» սենյակում պատրաստվում է վերապատրաստվող, աշխատանքի դիմող խմբի հերթական սեմինար-պարապմունքին, լուռ, անէ հայտնվում է իմ կողքին: Ժպտում է. նվեր է…
— Տիար, օգնեք, չեմ կողմնորոշվում՝ մասնակցեմ վաղվա միտինգին Ազատության հրապարակում, թե ոչ…
Անակնկալի եմ գալիս: Հերմինեն՝ հայտնի ընդդիմությունը, սիրելի, լևոնասեր, նիկոլասեր, իջևանցի… շվարել է Լևոնի, Նիկոլի, Բարգավաճի ու իր՝ ընդդիմության արանքում…
Ես մասնակցելու եմ։ Շատերն են հարցնում հիմա, երբ հանրահավաքին մնացել են ժամեր: Չեմ սիրում այսպիսի հարցեր, բայց որ հնչել է՝ խնդրեմ: Ով կուսակցական չէ, իսկ ես և Հերմինեն կուսակցական չենք, ո՞րն է խնդիրը: Ազատության հրապարակի այսօրվա հարթակը քաղաքացիական է անպայման։ Փոփոխությունների օրակարգ կարող է լինել և կա Հայաստանում: Թող կուսակցական ՀՅԴ անդամը, «Օրինացը» մտածի։ Քաղաքացին, ով կրում է անձնային պատասխանատվություն Հայաստանը պատած անհեռանկարայնության ու անհուսության մեգ-մշուշը ցրելու հարցում, ի՞նչ ունի մտածելու: Այսօր կարծեմ նախագահ չենք ընտրում, ոչ էլ ԱԺ պատգամավորներ, այսօր յուրաքանչյուրն իր քաղաքացիական դիրքորոշումն է ճշտում: Հերմինեն նշանավոր ժպտաց…