Հերմինե Անտոնյանը, ով կողքիս, «Կլոր սեղանի» սենյակում պատրաստվում է վերապատրաստվող, աշխատանքի դիմող խմբի հերթական սեմինար-պարապմունքին, լուռ, անէ հայտնվում է իմ կողքին: Ժպտում է. նվեր է…
— Տիար, օգնեք, չեմ կողմնորոշվում՝ մասնակցեմ վաղվա միտինգին Ազատության հրապարակում, թե ոչ…

Անակնկալի եմ գալիս: Հերմինեն՝ հայտնի ընդդիմությունը, սիրելի, լևոնասեր, նիկոլասեր, իջևանցի… շվարել է Լևոնի, Նիկոլի, Բարգավաճի ու իր՝ ընդդիմության արանքում…

Ես մասնակցելու եմ։ Շատերն են հարցնում հիմա, երբ հանրահավաքին մնացել են ժամեր: Չեմ սիրում այսպիսի հարցեր, բայց որ հնչել է՝ խնդրեմ: Ով կուսակցական չէ, իսկ ես և Հերմինեն կուսակցական չենք, ո՞րն է խնդիրը: Ազատության հրապարակի այսօրվա հարթակը քաղաքացիական է անպայման։ Փոփոխությունների օրակարգ կարող է լինել և կա Հայաստանում: Թող կուսակցական ՀՅԴ անդամը, «Օրինացը» մտածի։ Քաղաքացին, ով կրում է անձնային  պատասխանատվություն Հայաստանը պատած անհեռանկարայնության ու անհուսության մեգ-մշուշը ցրելու հարցում, ի՞նչ ունի մտածելու: Այսօր կարծեմ  նախագահ չենք ընտրում, ոչ էլ ԱԺ պատգամավորներ, այսօր յուրաքանչյուրն իր քաղաքացիական դիրքորոշումն է ճշտում: Հերմինեն նշանավոր ժպտաց…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Երբ շատ դժվար է, դիր փափախդ առաջդ ու խորհիր

«Ազգ», 14 նոյեմբեր, 1992թ. Նույնությամբ հրապարակելով ՀՀ ԳԽ պատգամավոր Աշոտ Բլեյանի այս ինքնառեպորտաժը նոյեմբերի 5-10-ը Բաքու կատարած իր այցի մասին, մեր թերթը մնում է հարազատ իր դավանած գործելաձևին՝ հրապարկել և

Լցվեցինք ու… լծվեցինք…

Երեկվա կարևոր քաղաքական-քաղաքացիական իրադարձությունը, իհարկե, Մանուշակ Աբրահամյանի երրորդ երեխայի ծնունդն էր… Աղջիկ, իհարկե… Մանուշակի երրորդ դասարանցի սաների և Մանուշակի դասարանի այսօրվա ղեկավար-ընկերուհի Կարինե Մամիկոնյանի հետ աղմուկով-զվարթ քննարկում էինք անվան հարցը…

SOS. անտառը օգնության է կանչում

Ահազանգում եմ՝ SOS, ու դրան համապատասխան քաղաքացիական նախաձեռնությունների եմ կոչում։ Արագ տարածվող, անկուշտ թրթուրը մոլեգնում է Հայաստանով մեկ։ Մենք՝ ուսուցիչների, սովորողների մեծ խմբով,  այդ թրթուրը տեսանք Վայոց ձորում՝ Եղեգիսի խոշորացված