Հինգ օր անընդհատ գործում ես երկիր Բանգլադեշումդ, ստեղծման տերունական օրինակով-պատվիրաններով, 6-րդ օրը շրջում մեծ երկրով՝ Հայաստան աշխարհով, ներկայացնում ստեղծագործությունդ, տարածում ստեղծականությունը, հավեսը, կյանքը… Դրախտի տարածումը երկրով մեկ ո՞ւմ գործն է, եթե ոչ՝ ստեղծող-արարածի…. Եվ ահա 7-րդ օրը՝ կիրակի…

«Այսպիսով Աստված ստեղծեց երկինքն ու երկիրը և կարգավորեց դրանք։ Աստված վեցերորդ օրն ավարտեց արարչագործությունը և իր կատարած բոլոր գործերից հետո՝ յոթներորդ օրը, հանգստացավ։ Աստված օրհնեց յոթներորդ օրը և սրբագործեց այն, որովհետև այդ օրը Աստված հանգստացավ իր այն բոլոր գործերից, որ սկսել էր անել»:

Գիրք Ծննդոց: Եդեմի-պարտեզը։

Շաբաթը Գյումրիում:
Լուսանկարները՝ Քնարիկ Ներսիսյանի, Լուսինե Աբրահամյանի:

Սկսեք կիրակի օրվա գիրը Գիրք Ծննդոցով, ստեղծագործության պատմությամբ… Ո՞րն է վեճը. որ մենք ունենք աստվածային-ազնվական ծագո՞ւմ, որ մարդ ենք մե՞նք՝ ստեղծված Աստծո՞ կողմից, նրա կերպարանքո՞վ ու նմանությամբ… Ո՞րն է սրա այլընտրանքը… որ կապի՞կ է մեր ոմն նախահայրը… Կներեք։ Տեր Աստված մարդուն ստեղծեց երկրի հողից, նրա դեմքին կենդանության շունչ փչեց, և մարդ եղավ կենդանի էակ։ Մնացյալը, որ եղավ-կա, այս կենդանի էակի գործերն են… Ի՜նչ սիրուն պատմություն է, զարմանալի՜ աշխարհ… Հանգստացե՛ք ընկերներ, կիրակի է… հալալ է։ Իմ ու Դավթի այս կիրակին, օրինակ, սև թութով, Շուշիի մեր հարազատ Նալբանդյան-Խաչատրյանների հետ…

Լուսանկարները՝ Արմինե Աբրահամյանի:

Կիրակնօրյա ընթերցարան

#679

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Պա՜պ, օգոստոսի 19-ը քանի՞ օրից է․․․

Ինձ պատմել էին Գողթեցի Ներսես Տեր-Պետրոսյանի, կրթահամալիրի սովորողներ Դավթի և Վահանի հայրիկի գյուղի տան, նրա՝ հիշողության մեջ մնացող դիրքի մասին: Այստեղից՝ Գեղարդի, Աժդահակի ճանապարհին գյուղը չշրջանցելու իմ որոշումը: Այս անգամ Աժդահակը գրոհելը

Ի՞նչ է ուզում ինձանից կապույտ մորմոքը հրի…

Որ երեկվա գործուղումը մեր ճամփորդությամբ, որքան էլ հագեցած,  Գյումրիով չի ավարտվի, իմ գիրը գուշակել-խոստացել էր: Վրաց մեր գործընկերները հասցրել-ժամանել էին Թբիլիսիից Երևան՝ կրթահամալիրի Բանգլադեշ, ոչ միայն տնավարի տեղավորվել էին գեղարվեստի մեր

Անսովոր դպրոց՝ սովորական մարդու

Սովորական պատում անսովորի մասին Պիետրո Շաքարյանն իսկական ամերիկացի է՝ անմիջական-գործնական-տիրական… Լիլիթ Բլեյանի միջոցով հայտնվեց Բանգլադեշում 2013-ի այս օրերին ու ինչքա՜ն հետևողական «հարցաքննում» էր ինձ։ Այդպես էլ անհայտ մնաց՝ ինչի՞ն էր