Լուսանկարը` Արմինե Աբրահամյանի:

Ո՞վ է եղել Երևանի վարչական տարածքում գտնվող աղի հանքում, ոչ թե քաղաքի` այդ անունով հայտնի մասում, այլ բուն աղի հանքում… Աղի հանքեր կան աշխարհով մեկ, որոնցից շատերը տուրիստական հետաքրքրություն են ներկայացնում, ինչպես Սիցիլիայի Ռեալ-Մոնտե կոմունայի աղի քարանձավն է… Սրանով ես հետաքրքրություն եմ առաջացնում մեր աղի հանքերի նկատմամբ. ո՞վ կնախաձեռնի առաջին ուսումնական ճամփորդությունը, ինչպիսի՞ լուսանկարներ կհայտնվեն mskh.am-ում… Ինչպիսի՞ աղի հանքեր կան Հայաստանում, դրանց էկոլոգիական վիճակը, ազդեցությունը…

  • Ավստրիացի լուսանկարչի՝ շների գեղեցիկ լուսանկարները… Ես չեմ կարող շնասեր ընթերցողների կայուն բանակին հարգանքով չմոտենալ՝ սկսած Դավիթ Բլեյանից: Հատկապես, որ այսօրվա ֆոտոխմբագիրը սեբաստացի ութերորդ դասարանցի Արփի Սահակյանն է. Ինչ լավ է, որ Սուսան Մարկոսյանի միտքն այսպիսի տասնյակ լուծումների միջոցով ինձ միշտ պահում է իմ հասակակիցների-սերնդակիցների շրջանում… Հիմա էլ օրվա գրի ֆոտոխմբագիրները… Աննա Պետրոսյան (Քոլեջ), Արփի Սահակյան (Միջին դպրոց), Անի Աճեմյան (Ավագ դպրոց)… Հաճույքով ներկայացնում եմ. իմ օրագիրը սրանով դառնում է նաև մեր հեղինակային մանկավարժության պատվիրատու-կազմակերպիչ…

Հայաստան ջա˜ն…
Լուսանկարները` Էմմա Իսախանյանի:

Բանգլադեշ ջա˜ն… կամ  տանիքի վրա:
Լուսանկարները`Արփի Սահակյանի:

Հետգրություն

Պիտի տեսնելուդ ունակությունը կերտես, որ տեսնես այն, ինչ չեն տեսնում ուրիշները… Արփի Սահակյանին ես հանդիպեցի ձմեռ բերած առաջին ձյան օրը երկու անգամ` առավոտյան` Մայր դպրոցի տանիքին, հետո՝ օրվա վերջում, Մեդիակենտրոնում,  որպես իմ բլոգի ֆոտոխմբագիր:  Հիմա էլ, ինչպես երևում է ֆոտոշարքից, իր տատիկի գյուղում է: Իր ուսումնական աշխատանքն է՝ կյանք. նյութեր է հավաքում, գործում է, տեսնելու իր ունակությունն է կերտում… Այսպիսին են մեր ֆոտոխմբագիրները: Այսքանը տեսնել կարողանում եմ. ես էլ Արփիի ճշգրիտ ձևակերպած գործով եմ զբաղված… Տեսնո՞ւմ եք՝ ստացվում է և՛ ինձ մոտ, և՛ Արփիի, համ էլ իրար օգնում ենք։

Գյուղ ջա˜ն… կամ հայելին…
Լուսանկարները` Արփի Սահակյանի:

Ֆոտոխմբագիր՝ Արփի Սահակյան
#517

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Որ ճամփեն ու ճամփորդը մեկտեղվեն, ու ճամփորդն իր ճամփից չշեղվի…

Չեմ հիշում՝ երբ եմ 99-ը աստիճաններով կրթահամալիրի Մայր դպրոց-Գեղարվեստ-Կենտրոն ճանապարհն անցել, հեծանիվը կապ չունի, ոտքով… Աստիճան բարձրանալ սիրում եմ, ինչպես բարձունք, վերելակից հազվադեպ եմ օգտվում… Որքան էլ չձևավորված, բայց մեր

Ամենամութ պահը լուսաբացից առաջ է…

Ինձ համար էլ է այդպես, Նունե Մովսիսյան. տեսնենք՝ ի՞նչ կասի քո հերթական «զոհը» այս առիթով… «Կախարդական» անվանեց մեր առավոտը ֆեյսբուք անունով ամենագուշակը և… չսխալվեց… Սպիտակ դևը ճերմակ-փափուկ էր ներկել-պատել ողջ

Մարդիկ ափի մեջ… Ու երանության մասին է գիրը…

Որպես տանտեր-տիար՝ դիմավորեցի մեծ խումբ մարդկանց՝ Հայաստանի տարբեր քաղաքների-գյուղերի մանկապարտեզների դաստիարակներ բոլոր կարգի, կրթահամալիրի հեղինակած հնգօրյա ուսուցման ծրագրով եկած… 50-ի չափ մեծահասակների կրթության կամավորներ, ի՞նչ սպասելիքներով… Օր առաջին, մայր դպրոց, մարմարյա սրահ.