Այս օրերին ավելի ու ավելի հեշտանում է ինձ համար գրելը, որ ուղեկցվում է իմ սիրելի ու այսպիսի՜ մածնի վայելումով. Մեղրաձորի մեր բարեկամ դարձած Հովհաննիսյաններն ուշադիր են հուզելու աստիճան՝ ինձ ուղարկել են նվեր-ճաշակելիքներ. Մարալիկի հյութեղ կանաչով սնված կովի տիկին Կարինեի կթած-մերած մածուն. ամեն օր մի բաժակ, ու շնորհակալ եմ, ինքն իրեն գրվում է… Դավիթ ճաշակում է հաղարջը սև՝ դժվար է այլ ձևով նրա ուշադրությունը շեղել շոկոլադից սպիտակ, Արմինեն ստացել է դալար լոբի, ու բոլորս՝ կրկին հյուրընկալվելու հրավեր… հատկապես, որ կարտոֆիլն էլ արագորեն աճում է…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ինչով որ կզբաղվեք կյանքում, արեք դա ի սրտե

Ես այն չեմ, այն չեմ… Փոխվել եմ, իհարկե. ինձ համար եղել է շաբաթն աշխատանքային՝ իր շաբաթ-կիրակիով, անընդհատ, իսկ հիմա, երեկ, ողջ կիրակին, ինչպես պատվիրան, անցկացրեցի իմ հարազատների-մերձավորների-ազգականների հետ… Ես, որ

Ինչպես դիմավորես հունվարի 2-ը, այնպես կանցկացնես ողջ տարի՞ն

Այn, ինչ ասում ենք Նոր Տարվա համար, վրացի-թբիլիսցիներն ավելի կոնկրետացնում են՝ ինչպես դիմավորես հունվարի 2-ը, այնպես կանցկացնես ողջ տարին… Իսկ հունվարի 2-ը մենք Գիորգի Մոմցելիձեի ջերմ՝ տաք ու բարեհամբույր-բարյացակամ տանն

Զուլում շաբաթ էր

Զուլում շաբաթ էր. հաղթահարեցինք ես՝ վաթսուն տարեկան հետևողական-սրընթաց գլորվողի, Դավիթ Բլեյանը 3 տարեկան 3 ամսական դարձածի հերթական շաբաթը… Արմինեն է ծանր տանում. ինչո՞ւ. երբ տարին իսկի գարունն էլ չի ճանապարհել: