Հունիսի 30-ը՝ այնքան լեցուն գործերով, թվում է՝ չպիտի ավարտվեր… Դեռ ժամը 18.00 էլ՝կառավարման խորհրդի նիստ՝ մեկը մյուսից տարողունակ հարցերով. թվում է՝ մարսված-յուրացված, խնամքով նախապատրաստված, հիմնավորված նախագծերով: Ահա ինչու` մեր խորհրդի նիստերում որոշումները ոչ թե իներցիայով-ձևական-ձեռք բարձրացնելով են ընդունվում, այլ համաձայնությամբ:Հեղինակային կրթական ծրագրերի 2015-2016 ուսումնական պլանների փոփոխություններին դեռ կանդրադառնամ… Կրթահամալիրիկառուցվածքը, որ հաստատեց խորհուրդը, առաջացել է մեր կրթական կյանքով, չի հորինվել… Կրթահամալիրի՝  որպես կրթական աշխարհի որպիսությունը շատ բանով որոշելու են ուսումնական կենտրոններն ու բաց՝ կյանքով բաց, այլոց ընտրության համար հասանելի, կրթական ակումբները… Ուսումնական կենտրոնների և ակումբների համար հուլիսի 1-ով սկսում է նոր ուսումնական ամառ… Ասենք՝ շնորհավոր…

Ես ինձ լավ եմ զգում, որ ծանուցեցի կրթահամալիրի աշխատողներին. թե չէ հա՛ կարելի է կոչեր անել, հորդորել, սպառնալ…

ՀՀ ԿԳՆ «Երևանի «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր» ՊՈԱԿ-ի աշխատակիցներին
Ծանուցում
Հարգելի աշխատակիցներ. տեղեկացնում եմ, որ ներկա և ապագա սերունդներին ծխախոտի օգտագործումից զերծ պահելու, մարդկանց առողջության համար ծխախոտի ծխի վնասակար ազդեցությունից, ինչպես նաև ծխելու սոցիալական, բնապահպանական և այլ հետևանքներից պաշտպանելու նպատակով ծխող աշխատակիցների հետ աշխատանքային պայմանագիրը կլուծվի ս.թ. օգոստոսի 20-ից:
Կրթահամալիրի տնօրեն՝ Ա. Բլեյան
2015թ., հունիս 29

Գոհար Բալջյանն այսպես պատասխանեց իմ՝ գործատուիս ծանուցմանը. «Ես չեմ ծխում»: Չգիտեմ՝ Հայաստանի Հանրապետությունն այսպիսի ծանուցում հիշո՞ւմ է… Ես չեմ ծխում, ուսուցիչը չի ծխում, ծնողը չի ծխում, բանակը չի ծխում, բուհը չի ծխում… երեխան ինչո՞ւ պիտի ծխի: Եվ ընդհանրապես՝ ինչո՞ւ ծխենք, հերիք չէ՞… Ծանուցման իրավական-մանկավարժական հիմնավորումը մանկավարժական լաբորատորիայի ղեկավարինն է՝ կրթահամալիրի փոխտնօրեն Գևորգ Հակոբյանինը… Ես ստանում եմ աշխատողներից շնորհակալություններ՝ անհատական հաստատումների տեսքով…

Ես չեմ ասում, թե իրավասու եմ որոշելու՝ մարդը ծխի՞, թե՞ չծխի։ Ես ասում եմ, որ կընդհատեմ աշխատանքային պայմանագիրը ծխող աշխատողի հետ: Ինչպե՞ս եմ իմանում, որ աշխատողը ծխում է… Տեղեկացրի այդ մասին, հետո կհարցնեմ: Էլ չեմ խոսում մանկավարժական աշխատողի մասին. նա չգիտի՞՝ ծխում է, թե չէ։ Ես սպասում եմ այն օրվան, երբ աշխատողի նախաձեռնությամբ աշխատանքային պայմանագիր լուծելու մասին դիմում ստանամ. լուծի պայմանագիրն ու ազատ ծխի, եթե այդքան կարևոր է նրա համար ծխելը, ավելի առաջնային, քան մանկավարժական աշխատանքը: Ես օրագրում կհրապարակեմ դիմումի տեքստը։

Ես վստահում եմ իմ հեծանվին. երբ ժամը 20.30 Սուսան Մարկոսյանի օգնությամբ ավարտեցի լրագրող Սիրանույշ Պապյանի հետ հարցազրույցի խմբագրումը և հեծանվով դուրս եկա Մեդիակենտրոնից, հետաքրքիր էր՝ ուր կտանի ինձ իմ ձին… Ձախ՝ Գեղարվեստի լողավազանով՝ տուն, աջ՝ Րաֆֆի-Սեբաստիա-Ծովակալ Իսակովով… Մաշտոցի պողոտայով՝ Բաղրամյանի Շարժում… Մնացածը դուք գիտեք՝ դիտելով այս տեսանյութը՝ ուղիղ միացումը Բաղրամյանից… Գիտե՞ք՝ ես Բաղրամյանի շարժումով թարմացա, ինչպես Գեղարվեստի լողավազանում, մեր տան ամենօրյա ցնցուղով…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ով ընդունում է ձեզ, ինձ է ընդունում

Ճանապարհի թ.181 դպրոց-Նոր դպրոց հատվածում ինձ է մոտենում մի աղջիկ՝ երևի 9-10 տարեկան… – Իմ հայրիկը ձեզ ճանաչում է… – Որտեղի՞ց,- հարցնում եմ: – Ձեր աշակերտն է, ա՛յ, էն դպրոցում

Ինչպես Դավիթ Բլեյանը «ձնծաղիկ» դարձավ…

Այս շաբաթ, օրագրի ընթերցողի մոտ չգիտեմ, ինձ մոտ շաբաթվա օրերը խառնված էին. այսօր էլ վատ եմ պատկերացնում, որ օրն ուրբաթ է, վաղը՝ շաբաթ… Ի՞նչ օր է կիրակին… Ինչո՞ւ է այսպես…

Մեր խորհուրդը

Բավարար է։ Ուզում եմ խոսել ուրբաթ օրվա կրթահամալիրի խորհրդի նիստից իմ տպավորության մասին։ Մեր խորհուրդը՝ որպես կառավարման բարձրագույն կոլեգիալ մարմին,  յուրահատուկ է: Նրա հետաքրքիր  դարձող բլոգը, վստահ եմ, շնորհիվ Հերմինե