Երբ տուն մտա, Դավիթն ու Արմինեն, տեղեկացված իմ օրվա մասին, ինձ սպասում էին… Ասում եմ.
– Դավիթ, իրիկուն է, չլողանա՞ս…
Խեթում է.
– Իրիկուն չի, գիշեր է…
Իսկական Սասունցի Դավիթ… Դավիթը քնեց պատշգամբում՝ թախտին…
Ուշ քնեցի՝ այնքա՜ն կարդալու բան կար. Բաղրամյանի շարժման կենսական լիցքերը ինձ թույլ չտվեցին սովորական ռեժիմով մահիճին հանձնվելու…
Համակեցությունը ՀՀ-ի հանձնվելը չէ. դա ճիշտ ճանապարհ չէ։ Կինոյի մարդ ենք բոլորս դարձել, դաժան էդ կինոն մենք ուզում ենք նայել։ Տեսե՛ք, հասարակ բան, երկրորդը Արցախի խնդիրը չէ։ Ես չեմ կարող
Ինձ անակնկալ է սպասվում։ Ես, գիտեք, բրինձ, բրնձով փլավ, շիլա, ապուր շատ եմ սիրում… Բ-4-ում էլ համով են պատրաստում, ինչպես անցած անգամ՝ Հիմնականում, դրանից առաջ՝ Գեղարվեստում… Այստեղ ինձ էլ, ձեզ
«Փաստ է, որ տնտեսությունն առաջ է ընթանում: Փաստ է, որ մենք աճ ունենք: Փաստ է, որ անցած տարվա համեմատ՝ աշխատավարձերն ավելացել են: Փաստ է, որ մենք ստեղծել ենք 60.000 նոր