Երբ տուն մտա, Դավիթն ու Արմինեն, տեղեկացված իմ օրվա մասին, ինձ սպասում էին… Ասում եմ.
– Դավիթ, իրիկուն է, չլողանա՞ս…
Խեթում է.
– Իրիկուն չի, գիշեր է…
Իսկական Սասունցի Դավիթ… Դավիթը քնեց պատշգամբում՝ թախտին…

Ուշ քնեցի՝ այնքա՜ն կարդալու բան կար. Բաղրամյանի շարժման կենսական լիցքերը ինձ թույլ չտվեցին սովորական ռեժիմով մահիճին հանձնվելու…

Օրվա քաղաքական  գիրը

 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Կա օր՝ որպես մեր ազնվական, արարչական ծագման վկայագիր

Մեր պաշտելի հայրը, մեծ եղբայրս նրան «նախագահ» էր դիմում, նոր Բլեենց թագավոր Շամխալբեկը ծննդյան օր չի ունեցել, մեր ընտանիքում չի նշվել… Ինչպես իմ խորոտիկ-անանեծք-օրհնաշատ Ազիզ տատը, ինչպես ինձ հանդիպած ամենակամային-ուժեղ

Կիրակի իմ քույր Էմմայի ծննդյան օրն էր

Կիրակի իմ քույր Էմմայի ծննդյան օրն էր. Էմման պիտի մեզ հավաքեր՝ հավաքեց։ Ինձ այնքա՜ն լավ էի զգում հարազատ մարդկանց մեծ խմբի հետ, Օհանավանում, իմ փեսա Գարիկի խնամած այգում, իմ սքանչելի

Քո նվաճած բարձունքից աշխարհն ուղղակի հիանալի է…

Մեր գո՞րծն է՝ սովորել ու սովորել… Պարզվում է՝ սա ոչ թե Լենին պապիկն է ասել, այլ ռուս գրող Անտոն Չեխովը, ում պատմվածքները ժամանակին, հայերեն-ռուսերեն, հաճույքով եմ կարդացել և խորին հարգանք