Կարդացի երջանիկ մարդկանց 13 սովորությունները, որպես թեսթ լրացրի. ես երջանիկ մարդ եմ: Թող ընթերցողն էլ լրացնի, տեսնենք նույն ուղղությա՞մբ ենք նայում…
Դժբախտ դեպքերի տեսականին ավելացավ ևս մեկով՝ հոսանքահարություն. 2015թ.-ի հունիսին էլեկտրահարության հետևանքով Աջափնյակում մահացել է 4 տարեկան մի երեխա: Երեխան էլեկտրահարվել է բնակիչներից մեկի կողմից բնակարանից շենքի բակում գտնվող ավտոտնակի տանիք տարված հոսանքալարով… Ես հաճախ եմ մտնում բնակելի թաղամասերի մեծ ու փոքր բակեր. Դավիթ Բլեյանի հետ սիրում ենք ուսումնասիրել մետաղե-ասֆալտե-բազալտե-պլաստմասե ծանոթ, զզվացնելու աստիճանի միանման-անճաշակ, կյանքի համար վտանգավոր, շատ հաճախ մոռացված՝ կարուսել կոչված սարքավորումները, խաղերը մանկական, զբաղմունքները… Ջանի Ռոդարինդիպուկ է ասել՝ երեխան կխաղա և ջարդած կոճակով. այսպես են մտածում մեծահասակները… Տարբեր ռանգի մեծերը տարբեր առիթներով ու գումարներով՝ Երևան քաղաքի ծրագրերով, որպես նախընտրական կաշառքի ձևեր, բերել լցրել են այս կարուսելներն ու մոռացել դրանց մասին… Անհասկանալի է՝ ով պիտի իրականացնի դրանց անվտանգ շահագործումը. ո՞վ է ընդունել դրանք, ո՞վ է ստուգել, ո՞վ պիտի իրականացնի այս կամ այն բակի կարուսելային համալիրի վերահսկողությունը… Մահացու են սրանք, ընկերնե՛ր… Թաղի, շենքի որևէ պապիկ, թոշակի տարիքի նախկին ինժեներ-վարպետ, սրտացավ մեկը, որ ձանձրացել է նարդուց-գյալաջիից, բռնի ու որոշի դառնալ պատասխանատու՝ իր թոռան ու թոռընկերների ժամանցի։ Սա է փրկությունը մեր երեխաների, թե չէ առավոտից գիշեր պիտի ամեն մեկը իր երեխաների ձեռքից բռնած ման գա… Իսկ ես պատմում եմ երեխայի ձեռքը թողնելու անհրաժեշտության, ազատ երեխայի ինքնաբուխ գործունեության ու անվտանգ միջավայրի մասին…